محمد مریدوند - کارشناسی ارشد رشته اتنوموزیکولوژی، دانشگاه هنر تهران

در مقاله ی حاضر کوشیده ایم آیین چمر را از منظر اسطوره شناسی و موسیقی ، مطابق با جلوههای اسطوره ای درشاهنامه بررسی کنیم ، زیرا تجلی یکی از وجوه اسطوره، در قالب صوت و موسیقی است که پرداخته ی نظام ریتم و فواصل است . پیش از پیدایش ادیان الهی و شکل گیری تمدن، پرستش همواره پاسخی به نیازهای جمعی و عاطفی بشر اولیه بوده است . یکی از اشکال پرستش ، وجود آیین ها و مضامین اسطوره ای بوده است که از موسیقی برای همراهی و انجام این مراسم و آیین ها استفاده می شده است ، آیین هایی از قبیل قربانی کردن، سوگواری ها و جشن ها، رویش و باروری طبیعت و غیره. مرگ اسطوره ای سیاوش در شاهنامه از جمله نمادهای مهم سوگواری است که نوعی از سنت سوگ را در ایران باستان حکایت می کند که به سوگ سیاوش یا سیاوشان معروف است . در ایران می توان به آیین اسطورهای چمر در غرب کشور اشاره کرد که این آیین ها ریشه در همان فرهنگ ها و تمدنهای قبایل ابتدایی و عناصر اساطیری در شاهنامه دارد، که در این مقاله به بررسی آنها خواهیم پرداخت . این پژوهش از نوع توصیفی -تحلیلی و شیوه ی گردآوری دادهها، بر اساس مطالعه ی اسنادی -کتابخانه ای بوده است .

اسطوره، چمر، آیین ، موسیقی ، شاهنامه