محمدحسین صیادی مانگ هلاتی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی خط وسازههای ریلی ، دانشکده مهندسی راهآهن ، دانشگاه علم وصنعت ایران، تهران، ایران
سیدعلی مسیبی - عضو هیات علمی گروه مهندسی خط وسازههای ریلی ، دانشکده مهندسی راهآهن ، دانشگاه علم وصنعت ایران، تهران، ایران
احمدرضا جعفریان مقدم - استادیار گروه مهندسی راه آهن و برنامه ریزی حمل ونقل ، دانشکده مهندسی عمران و حمل ونقل ، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

افزایش مستمر و روزافزون بارها و سرعت های عملیاتی ، شرکت ها و سازمانهای مرتبط با موضوعات ریلی را وادار ساخت تا سیستم های فنی و اقتصادی خود را به روز نمایند تا همچنان توانایی حفظ نقش اساسی خود را در جابه جایی مسافر و کالا داشته باشند. در طول روند این توسعه ، نوع روسازی خطوط ریلی نقش بسیار مهم و تاثیرگذاری را ایفا نمود . این روند نوین سازی ، منجر به ظهور خطوط ریلی مدرن بدون بالاست در تقریبا ۶۰ سال پیش شد. در این مقاله ، خطوط ریلی سنتی بالاستی و خطوط ریلی مدرن بدون بالاست از جنبه های اقتصادی ، ایمنی و زیست محیطی با یکدیگر مقایسه می شوند . پژوهش حاضر به مهندسین ریلی کمک خواهد کرد که با ایجاد یک دید بهتر، مناسب ترین انتخاب را برای نوع روسازی خطوط ریلی متناسب با شرایط ساخت ، بهرهبرداری و نگهداری داشته باشند. نتایج نشان می دهد که علی رغم برتری های تضمین شده خطوط ریلی مدرن بدون بالاست در هر سه جنبه مذکور، خطوط ریلی سنتی بالاستی همچنان در زمینه اجرا و بکارگیری باقی ماندهاند اما آنها انحصار خود را در طراحی نوع روسازی خطوط ریلی از دست داده اند.

خطوط ریلی بالاستی ، خطوط ریلی بدون بالاست ، روسازی خطوط ریلی ، راه آهن ، مقایسه