محمد ربانی - کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت ، گروه مدیریت ساخت و آب، دانشکده عمران، معماری و هنر، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران
علی بیگلری سیابیدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده عمران و محیط زیست ، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران

امروزه بتن به عنوان یکی از پرمصرفترین مصالح ساختمانی در توسعه زیرساخت های عمرانی و اقتصادی جوامع شناخته می شود. مصرف قابل ملاحظه انرژی از قبیل سوخت های فسیلی و برق و تولید مقدار زیاد CO۲ (در حدود ۷ درصد کل مقدار CO۲ وارده به جو و ۵ درصد از انرژی مصرف شده در صنایع ) از جمله مشکلات صنایع تولید سیمان هستند. ژئوپلیمرها یکی از موادی هستند که می توانند در بتن به عنوان ماده چسبنده استفاده شوند. بتن ژئوپلیمر بتنی است که در آن از مصالح آلومینا-سیلیکاتی غنی از سیلیکون (Si) و آلومینیوم (Al) و محلول قلیایی به عنوان چسباننده استفاده می شود. این بتن به علت عدم استفاده از کلینکر در آن، دارای مزایای مختلف از جمله انرژی تولید پایین ،آلودگی کم تر، خواص مکانیکی مناسب و دوام بالا در محیط های خورنده می باشد. هدف اصلی این پژوهش ، بررسی خواص مقاومتی و دوامی بتن ژئوپلیمر مورد استفاده در تحقیقات پیشین است . این بتن به دلیل مشخصات خاص خود دارای مقاومت و شکل پذیری به مراتب بالاتر از بتن معمولی است و بنابراین انتظار می رود بتواند مقاومت خوبی در برابر ضربه و بارهای مختلف از خود نشان دهد. همچنین این بتن به علت نفوذپذیری کم ، برای محیط های خورنده و مخرب مثل آب دریا مناسب بوده و می تواند طول عمر بتن را افزایش دهد.

بتن ژئوپلیمر، قلیافعال، بتن ، دوام، محیط زیست