امیرحسین اسدی - کارشناس ارشد راه و ترابری، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه گیلان
علیرضا آذرهوش - دانشیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بجنورد
سلمان پوراسماعیل - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بجنورد

امروزه صرفه جویی در مصرف انرژی ، منابع مالی ، مصالح طبیعی و بازیافت مواد در کنار توجه به مسائل زیست محیطی از اولویت های صنعت روسازی می باشند. استفاده از آسفالت گرم و آسفالت بازیافتی دو راهکار مهم در این زمینه است . آسفالت بازیافتی منجر به صرفه جویی در مصرف مصالح طبیعی شامل قیر و سنگدانه و کاهش تولید ضایعات روسازی می گردد. آسفالت گرم نیز باعث کاهش قابل توجه دمای اختلاط و تراکم مخلوط می شود. از آنجا که شیارشدگی به عنوان یکی از خرابی های اصلی مخلوط آسفالتی و معیاری جهت طراحی آن می باشد، در این پژوهش سعی شده است تا تاثیر استفاده از آسفالت بازیافتی بر عملکرد شیارشدگی آسفالت گرم مورد ارزیابی قرار گیرد. بدین منظور از آسفالت بازیافتی (حاوی سنگدانه گرانیت و قیر با درجه نفوذ ۷۰/۶۰) با پنج درصد وزنی مخلوط شامل ۰، ۱۵، ۳۰، ۵۰ و ۶۰ درصد در آسفالت گرم تولیده شده با افزودنی ساسوبیت استفاده شده است . جهت ارزیابی عملکرد شیارشدگی آسفالت بازیافتی گرم از آزمایش مقاومت مارشال و آزمایش خزش دینامیکی در دو دمای ۴۰ و ۶۰ درجه سلسیوس استفاده شده است . همچنین آزمایش مقاومت کششی غیرمستقیم برای ارزیابی حساسیت رطوبتی آسفالت بازیافتی گرم به کار رفته است . نتایج آزمایش ها نشان می دهد که افزایش دما از ۴۰ به ۶۰ درجه سلسیوس منجر به بروز خاصیت خمیری و افزایش پتانسیل شیارشدگی آسفالت گرم می گردد. در مقابل استفاده از آسفالت بازیافتی و افزایش درصد وزنی آن تا ۶۰ درصد، عملکرد شیارشدگی آسفالت گرم را بهبود می بخشد. با این وجود، آسفالت بازیافتی حساسیت رطوبتی آسفالت گرم را افزایش می دهد اما حداقل نسبت مقاومت کششی مجاز (۷۰ درصد) با جایگزینی آسفالت بازیافتی تا ۵۰ درصد وزنی مخلوط برآورده می گردد. بر همین اساس، درصد بهینه آسفالت بازیافتی به منظور عملکرد مناسب آسفالت گرم در برابر خرابی رطوبتی و شیارشدگی ، به میزان ۵۰ درصد وزنی مخلوط معرفی می گردد.

مخلوط آسفالت گرم، آسفالت بازیافتی ، شیارشدگی ، نسبت مقاومت کششی