شبنم صادقی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران
سمانه جلیلی صدرآباد - استادیار گروه شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران

از سالها پیش ، بهسازی و نوسازی و به طورکلی مداخله در بافت های فرسوده شهرها به یکی از مسائل اساسی نظام برنامه ریزی کشورهایی که دارای پیشینه ای از شهرنشینی بوده اند تبدیل گشته است . کشور ایران نیز از این قاعده مستثنا نبوده است ، درصورتی که به حیات و نبض زندگی در این بافت ها توجه نشود خالی از جمعیت می شوند، حال بااین وجود که برخی از این بافت ها تاریخی و هویت اصلی شهرها می باشند؛ بدون شهروند جسم بی جان اند که روبه زوال رفته اند و در حال مرگ اند . در این پژوهش نمونه موفق تجربه بازآفرینی پایدار در پروژه پورتومادر در بافت تاریخی شهر بوئنوس آیرس در آرژانتین موردبررسی قرار می گیرد که چگونه مسئولین و نهادها در کنار هم یا بهرهگیری از شرکت های خصوصی حیات و سرزندگی دوباره به بافت دادند و این بافت جان دوباره گرفت و امروزه به یکی از قطب گردشگری و سرزنده با توجه به زیرساخت های اعمال شده تبدیل شده است . هدف اصلی پروژه نجات منطقه تاریخی بوئنوس آیرس در منطقه مرکز است ، که راهبرد اصلی آنها پاسخ به تقاضای مسکن جدید بود که سرزندگی و تغییر درک عمومی در مورد این منطقه را به ارمغان می آورد. این پروژه همچنین فضاهای عمومی جدیدی را برای لذت عمومی ایجاد کرد و به عنوان یک جاذبه توریستی رو به رشد برای شهر عمل کرد، تا منطقه محروم نجات یابد.

بازآفرینی ، بازآفرینی پایدار، پورتومادرو، بوئنوس آیرس،