بهنوش صادقی - دانشجوی دکتری تخصصی گروه طراحی شهری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
فائقه زیردابی اسکوئی - دانشجوی دکتری تخصصی گروه طراحی شهری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
اکبر عبدالله زاده طرف - استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

امنیت به معنای رهایی از خطر، تهدید، آسیب ، ترس یا وجود آرامش ، اطمینان، آسایش و اعتماد است و محصول برقراری نظم در جامعه است که در اعلامیه ی جهانی حقوق بشر به عنوان یکی از حقوق اجتماعی انسان بیان شده و هم ردیف آزادی قرار گرفته است . نیاز به امنیت از نیازهای اساسی بشر به شمار می رود و گاه همپای سایر نیازها همچون خوراک، پوشاک، مسکن و... محسوب می شود به گونه ای که با زوال آن آرامش انسان از بین می رود و تشویش و نگرانی جای آن را می گیرد. اهمیت و ارزش این نیاز به گونه ای است که دولت ها اولویت اول خود را در کشور به برقراری امنیت می دهند و تا زمانی که در جامعه ای امنیت وجود نداشته باشد و افراد آن جامعه احساس آرامش و امنیت نکنند هیچ پیشرفتی در زندگی نخواهند کرد. فضاهای شهری فقط کالبد فیزیکی نیستند، بلکه مشتمل بر جنبه های نمادین فرهنگی اجتماعی نیز هستند، که مربوط به روابط جنسیتی بین مردان و زنان در ساخت اجتماعی شهری است . فضا و جنسیت رابطه پیوسته و تنگاتنگی با هم دارند، این رابطه به صورت تهدید و کنترل زنان و مردان در فضاهای شهری و همچنین در تحلیل و تخطی از قوانین جدایی گزینی جنسیتی است . این نوشتار با تبیین مفهوم امنیت بانوان در فضاهای شهری محدودیت های حضور زنان در این فضاها را جستجو نموده و در نهایت راهکاریی به منظور افزایش حضور زنان در فضاهای شهری در راستای تامین امنیت ، افزایش نظارت، کاهش ترس پیشنهاد می شود.

امنیت ، زنان، فضاهای شهری