صدیقه نصیرزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر

بعد از جنگ جهانی دوم، با وقوع انقلاب صنعتی ، تجربه زیست محیطی مهمی در دنیا اتفاق می افتد. شهرها علی رغم توسعه صنعت دیگر مکان مناسبی برای زیستن نیستند و کیفیت زیستی شهرها پایین می آید که ناشی از عدم توجه صحیح به توسعه های اقتصادی و تاثیر آن بر محیط زیست طبیعی بود . با توسعه بحث های گوناگون پیرامون این موضوع و نتایج مخرب این گونه رشد و پیشرفت ها، پارادایم پایداری در جهان شکل می گیرد. لذا کنوانسیون منظر اروپا در سال ۲۰۰۵ م. در یک دیدگاه جامع نگر، نظریه رویکرد حفاظت جامع محیطی را بیان می کند. منظر که حاصل تعامل انسان با تمام ساختارهای سازنده محیط در طول زمان است ، دارای یک ساختار اکولوژیک و روابط اکولوژیکی بین همه اجزای آن برقرار است . شبکه اکولوژیکی شهر، یک شبکه به هم پیوسته است که سیستم های طبیعی بخش جدائی ناپذیر از مناظر شهری هستند. حال این سوال پیش می آید که طراحی اکولوژیکی مناظر شهری چه مزایای انسانی خواهد داشت ؟ حفظ و ارتقاء محیط زیست طبیعی چه نقشی در سلامت و روان انسان خواهد داشت ؟ روش تحقیق در پژوهش حاضر، روش توصیفی -تحلیلی است که در ابتدا سوالاتی مرتبط با موضوع شکل گرفت و بر مبنای آنها منابع معتبر داخلی و خارجی مورد مطالعه قرار گرفتند و در راستای اثبات فرضیه تاثیر طراحی اکولوژیکی بر سلامت و روان انسان، به خصوص نقش طبیعت در آن، تحقیقات صورت گرفت . در نهایت پژوهش ، سعی شد به سوالات مطرح شده پاسخ داده شود و اثبات شد که فضای سبز جذاب و قابل دسترس می تواند هویت جامعه و حس مکان و زیبایی شناسی را بهبود بخشد و با بهبود سرمایه اجتماعی ، در کاهش استرس و بهبود سلامت روان و سلامت و رفاه کلی مرتبط است . علاوه بر این پوشش گیاهی ، به ویژه درختان، می توانند از طریق افزایش نرخ رسوب ذرات معلق و یا جذب آلایندههای گازی در بهبود کیفیت هوا در مناطق شهری نقش داشته باشند.

منظر شهری ، منظر اکولوژیک ، طراحی اکولوژیک ، اکوسیستم ، سلامت انسان.