احسان فتح الهی

نیاز به مواد پرانرژی با حساسیت کم برای کاربرد در پیشرانه های جامد مرکب باعث گسترش کاربرد پلیمرها و نرمکننده های پرانرژی همراه با مواد منفجره به عنوان محمل پلیمری شده است. مواد منفجره با محمل پلیمری متداول شامل سامانهی محمل بیاثر هستند و کارایی محدودی دارند. برای ارتقای کارایی سامانه های حاوی پلیمرهای بیاثر روش هایی مختلفی به کار رفته است. که مهمترین آنها به کاربردن پلیمرها و نرمکننده های که به مقدار انرژی ترکیب می افزایند می باشد. این روش در ساخت مواد منفجره کارآمد و پیشرانه های جامد پیشرفته موثر است. یکی از مشکلات ترکیب های پلیمر پلیمر و پلیمر نرم کننده امکان امتزاج ناپذیری آنهاست که این خود - - باعث کاهش کارایی آلیاژها و خواص سوختهای تهیه شده می شود به همین دلیل بررسی و شناسایی امتزاج پذیری آلیاژهای پلیمری امر مهمی به شمار می آید. که این امر باعث شده است تا در این تحقیق به مطالعه و چگونگی استفاده از روش های مختلفی از جمله: آزمونه ای گرانروی سنجی، حرارتی، میکروسکوپ های الکترونی، آنالیز اشعه X، آلتراسونیک، طیفهای NMR ، IR و آزمون های مکانیکی و... در جهت شناسایی و بررسی امتزاج پذیری آلیاژهای پلیمری پرداخته شود.

پیشرانه پلیمرهای پرانرژی آلیاژهای پلیمری امتزاج پذیری نرم کننده