مهدی احمدی - کارشناسی کامپیوتر

این پژوهش با عنوان جان دیویی و تعلیم و تربیت و با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش تحلیل محتوای کیفی به نگارش درآمده است. دیویی روشهای فعال در تعلیم و تربیت را مدنظر قرار میدهد و می گوید که روش فعال باید فهمیدن، اختراع کردن، بازسازی کردن، حرفه آموزی، کارها و فعالیتهای عملی را گسترش دهد. دیویی با روشهای سنتی مانند سخنرانی و حفظ کردن مخالف است و می گوید که این روشها معایب فراوانی دارند. دیویی یکی از روش هایی را که تاکید دارد روش کارگروهی و همکاری معلم و شاگردان با هم و یا شاگردان با یکدیگر است؛ زیرا این روشها می توانند، شخصیت عقلی فراگیران را شکوفا سازند و مستلزم ارتباط محیط زندگی جمعی دانش آموزان است. دیویی معتقد است با روش های گروهی، کودکان با محیط، با همسالان و با بزرگسالان تعامل پیدا می کنند و می توانند در رفع نیازهای یکدیگر سهیم باشند از نظر دیویی باید همواره یک ارتباط متقابلی میان دو رکن یاددهنده و یادگیرنده یا همان معلم و دانش آموز وجود داشته باشد. آنان باید به تبادل تجربه بپردازند و هر دو در حال یادگیری باشند، هر دو یکدیگر را راهنمایی و هدایت کنند نه اینکه یکی مجبور به اطاعت و دیگری دستوردهنده باشد.

دیویی، تعلیم و تربیت ، روش فعال ، تبادل ، ارتباط ، حرفه آموزی ، دانش آموزان