ابراهیم عباسی - دانشیار عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا
کبری سادات حسینی - کارشناسی ارشد حسابداری

در طول 2 دهه ی گذشته، مشخص شده است که معیارهای مالی مبتنی بر اعداد تولید شده به وسیله سیستم حسابداری مالی سنتی در اندازه گیری عملکرد سازمانی منسوخ شده و از کار افتاده تلقی می شوند. بنابراین، سازمانها به ویژه آنهایی که در بخش خصوصی فعالیت میکنند، شماری از ابزارهای اندازه گیری و مدیریت عملکرد مشتمل بر یکی از ابزارهایی که ملقب به بهترین ابزار می باشد یعنی کارتارزیابی متوازن 1، که عمدتاً مبتنی بر معیارهای غیر مالی می باشد را پیاده سازی و اجرا نموده اند. دولتها در سرتاسر جهان برای کنترل هزینه هایشان و بهبود خدماتی که ارائه می دهند تحت فشار می باشند. در پاسخ به این فشارها و برای مقابله با محدودیت های مالی و نیز افزایشپاسخگویی و حسابدهی به مشتریانشان (پرداخت کنندگان مالیات) آنها شروع به معرفی تغییرات و پیاده سازی ابزارهای نوین مدیریت شاملکارت ارزیابی متوازن در سازمان هایشان کرده اند. علی رغم وجود برخی تفاوتهای اساسی بین بخش خصوصی و بخش دولتی، تحقیقات بسیار کمی در این زمینه که چگونه کارت ارزیابی متوازن در شکل فعلی اش می تواند به صورتی موثر در بخش دولتی ارائه گردیده ومورد استفاده واقع شود وجود دارد. بنابراین بررسی این موضوع که آیا می توان از کارت ارزیابی متوازن در شکل فعلی اش به عنوان یکابزار اندازه گیری و مدیریت عملکرد در بخش دولتی استفاده کرد، بسیار مهم می باشد. این بررسی باید شامل شناسایی مسائل و مشکلات مرتبط با نسخه ی فعلیBSCپیشنهاد یک مدلBSCعمومی و برخی معیارهای عمومی مناسب برای بخش دولتی بوده و نهایتاً ارتباطات علت و معلولی میان معیارهای عملکرد کارت ارزیابی متوازن عمومی پیشنهادی برای بخش دولتی را بررسی نماید. در این مقاله ابتدا بهمعرفی تاریخچه ی ایجاد و ساختارBSCپرداخته، مزایا و انتقادات وارده برBSCرا بیان نموده سپس با توجه به ویژگی های خاص سازمانهای بخش عمومی به ارائه ی یک مدلBSC پیشنهادی سازگار با این بخش می پردازیم.

کارت ارزیابی متوازن، اندازه گیری عملکرد، مدیریت عملکرد، بخش عمومی