تحلیل مدل نقش همگرایی ملی به عنوان مبنای همگرایی منطقه ای درجهان اسلام مطالعه موردی: خاورمیانه

درتحلیلهای ژئوپلیتیکی تشخیص و بررسی نیروهایی که به همگرایی جوامع سیاسی درسطوح ملی و فراملی کمک می کنند ازاهمیت محوری و کم نظیری برخوردار است نظریه پردازان همگرایی معتقدند که افراد هنگامی رفتارهمگرایانه درپیش خواهند گرفت که پیش بینی کنند با پاداش ها و تهدیدات مشترکی روبرو خواهند بود موفقیت دراین امربه درونی سازی فرایند همگرایی بستگیدارد به این معنی که نخبگان و دولتمردان داخلی و منطقه ای به علت درک وابستگیهای متقابل موجود با فرایند همگرایی همسویی نمایند امروزه درادبیات ژئوپلیتیک ازسطوح مختلف همگرایی همگرایی ملی همگرایی قومیتی همگرایی منطقه ای و جهانی نام برده میشود که این امر نشان ازطیفی بودن این فرایندانسجام بخش می باشد که کانون مکانی شکل گیری آن دردرون مرزهای سیاسی یک کشور به علت درک عموم شهروندان با مذاهب قومیت ها و ... مختلف شکل گرفته و به سطح منطقه ای گسترش می یابد یعنی همانطور که ازلحاظ کارکردی اگردریک حوزه بازیگران ذینفع ازمزیت های همگرایی منتفع گردند این فرایند به دیگر عرصه های کارکردی اعم از اقتصادی سیاسی فرهنگی و ... سرایت خواهد کرد ازلحاظ ساختاری نیز بنا به شرایطی که پیوندهای جغرافیایی فرهنگی و مذهبی آن منطقه از تجانس نسبی درخور توجهی برخودار باشند این فرایند ازسطوح داخلی کشورها به سطوح منطقه ای قابل سرایت می باشد.

Keywords:

همگرایی ملی , همگرایی منطقه ای , خاورمیانه