حسین عابدین زاده - لیسانس آموزش ابتدایی
عاطفه صفدری - لیسانس آموزش ابتدایی

تشویق و تنبیه دو روش تربیتی و از اجزا جدانشدنی فرایند تعلیم و تربیت بوده و استفاده از آن هم در تعلیم و تربیت رسمی و مدرسه و هم در تعلیم و تربیت غیررسمی و خانواده رایج بوده است. تشویق و تنبیه در ابعاد مختلف زندگی انسان به ویژه آموزش نقش پر رنگی دارد که در بعد دینی، اسالم و قرآن هم مورد توجه قرار گرفته است. هدف این مطالعه بررسی چگونگی نقش تشویق و تنبیه در تعلیم و تربیت است و کدام یک اولویت بیشتری دارد. داده ها با روش کتابخانه ای و سندکاوی گردآوری شده است و یافته ها نشان میدهد که تنبیه، اغلب اوقات نه تنها تاثیری در جنبه ی تربیتی ندارد بلکه آثار مخربی هم در پی دارد. تشویق کردن به مراتب تاثیرتربیتی بیشترو بهتری دارد و مقدم بر تنبیه است و تشویق مناسب و سنجیده باعث عمق بخشیدن به یادگیری شده و چون جنبه ی بازدارندگی دارد، از انجام کارهای ناپسند در دانش آموزان میکاهد.

تشویق،تنبیه،روش تربیتی،معلم