مریم طاهرخانی - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد تهران غرب

با توجه به استفاده روزافزون از فناوری هوش مصنوعی در زندگی روزمره و آسیب های احتمالی ناشی از عدم موفقیت آن، در دهه آینده شاهد افزایش چالش های مربوط به هوش مصنوعی خواهیم بود. ربات ها و دستگاه های مبتنی بر هوش مصنوعی می توانند مانند انسان ها تفکر و تصمیم گیری کنند. هوش مصنوعی خودکار یا هوشمند با نرم افزارها و الگوریتم های رایانه ای متفاوت است، زیرا این سیستم ها با استفاده از قدرت یادگیری و کسب تجربه قادر به عملکرد خلاقانه هستند و ممکن است گاهی طبق دستورالعمل طراحان عمل نکنند و موجب بروز خسارتی به اشخاص ثالث شوند؛ بنابراین، با توجه به ویژگی های متفاوت فناوری رباتیک و هوش مصنوعی و احتمال ورود خسارت ضروری است، سازوکار جبران خسارت تعیین شود. در این نوشتار، سازوکار مسئولیت مدنی هوش مصنوعی با توجه به ویژگی های ساختاری هوش مصنوعی و مبنای مسئولیت و چالش های آن، بررسی می شود. این نوشتار توصیفی-تحلیلی است و گردآوری مطالب با استفاده از منابع کتابخانه ای (کتب و مجلات و وبگاه های معتبر) انجام شده است.

هوش مصنوعی، رباتیک، مسئولیت مدنی، مسئولیت مطلق، تقصیر.