مریم نوری - استادیار گروه معماری، واحد شهریار، دانشگاه آزاد اسلامی، شهریار، تهران، ایران

بیان مسئله: تاریخ اندیشیدن به «تزیین» در معماری، به صورت اعتباری قابل تفکیک از تاریخ تزیین کردن است. همان گونه که تاریخ اندیشیدن مدون و مکتوب به «تزیین»، جدای از تاریخ اندیشیدن به آن است. با وجود اختلاف نظرهایی که در ماهیت دیوارنگاره های غار لاسکو و نقش آن وجود دارد، ردپای «تزیین» به مثابه یک پدیده را می توان تا دورترین شواهد در دسترس یعنی دوران غارنشینی پی گرفت. از انقلاب صنعتی تا به امروز؛ تحولات پرفرازونشیبی در معماری رخ داده است که بخش مهمی از آن به نحوه به کارگیری «تزیین» بازمی گردد. تحولات ناشی از انقلاب صنعتی منجر به تعریف جدیدی از زیبایی شد که «تزیین» در آن، جایی نداشت. آنچه تا به این نقطه مشخص است تعریف زیبایی با تغییر در ساختارهای فکری جوامع و شکل گرفتن فلسفه های مربوط به هر دوران که متاثر از شرایط پیش آمده است تغییر می کند؛ یعنی هر دوران با توجه به مقتضیات خود تعریف جداگانه ای برای زیبایی شناسی داشته که این تعریف منجر به تاثیرات مستقیمی بر تزیینات شده است.سوال تحقیق: سوال اصلی پژوهش این است که چه نگرش هایی پیرامون مقوله «تزیین» در تاریخ اندیشیدن به معماری قابل شناسایی است و این نگرش ها چه نقاط اشتراک یا افتراقی باهم دارند؟اهداف تحقیق: هدف این تحقیق، شناسایی نگرش ها پیرامون مقوله «تزیین» در تاریخ اندیشیدن به معماری و نقاط اشتراک یا افتراق این نگرش هاست.روش تحقیق: روش این پژوهش، استقرایی و از نوع استدلال منطقی است. استدلال منطقی استخراج نگرش ها و سیر تحول تزیین، در سه دوره پیش از انقلاب صنعتی (تا آغاز ۱۷۶۰ م.)، پس از انقلاب صنعتی (از سال ۱۷۶۰ م. تا آغاز انقلاب دیجیتال ۱۹۹۰ م.) و دوره انقلاب دیجیتال (از سال ۱۹۹۰ م. تا اکنون) و نظرات معماران گوناگون در ارتباط با آن ها را ممکن ساخت.مهم ترین یافته ها و نتیجه گیری تحقیق: نتیجه پژوهش نشان می دهد که تعریف شکل گرفته از زیبایی شناسی خود معلول شرایط اجتماعی است و یکی از عوامل تعیین کننده در آن انقلاب صنعتی و انقلاب دیجیتال هست که از مهم ترین عوامل تعیین کننده و تاثیرگذار بر استفاده از «تزیین» بوده است؛ یعنی با وقوع انقلاب صنعتی برای اولین بار شرایط تغییر مفهوم زیبایی فراهم می شود. در پی مبارزه با شرایط ایجادشده در عصر پست مدرن، «تزیین» دوباره به معماری بازمی گردد، اما بازگشت همه جانبه و اصلی آن پس از انقلاب دیجیتال است. نگرش های موجود را می توان به دو سته کلی تقسیم کرد: «تزیین» به مثابه جزئی از کل و «تزیین» به مثابه یک کل. «تزیین» به مثابه جزئی از کل خود به دو گروه الحاقی و غیر الحاقی تقسیم می شود.

تزیین, انقلاب صنعتی, انقلاب دیجیتال, تکنولوژی, تاریخ معماری, نگرش