سه مرتبه اضافه در علم بر مبنای سه سیر فلسفی؛ نگاه ماهوی، اصالت وجود وحدت تشکیکی و وحدت شخصی
عنوان مقاله: سه مرتبه اضافه در علم بر مبنای سه سیر فلسفی؛ نگاه ماهوی، اصالت وجود وحدت تشکیکی و وحدت شخصی
شناسه ملی مقاله: JR_PHILO-18-46_012
منتشر شده در در سال 1403
شناسه ملی مقاله: JR_PHILO-18-46_012
منتشر شده در در سال 1403
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهدی سعادتمند - استادیار، گروه الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه یزد، ایران
علی بابایی - دانشیار، گروه فلسفه و کلام، دانشگاه تبریز، ایران
خلاصه مقاله:
مهدی سعادتمند - استادیار، گروه الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه یزد، ایران
علی بابایی - دانشیار، گروه فلسفه و کلام، دانشگاه تبریز، ایران
اهمیت شناخت نوع اضافه بین عالم و معلوم، تعیین جایگاه علم در رویکرد جهان شناختی و کارکرد معرفت شناسانه آن است. پرسش اینکه: با تغییر در مبانی فلسفی، نوع اضافه بین عالم و معلوم چه معنا و کارکردی می یابد؟ در نگاه ماهوی نوع این اضافه مقولی است که با فرض دوگانگی طرفین اضافه، سبب معضلاتی چون اعتباریت علم، تمایز عالم از معلوم و اشکالات وجود ذهنی می شود. در سیر دوم یعنی اصالت وجود با رویکرد تشکیکی، اضافه از نوع اشراقی است که در آن علم عالم، در رابطه ای طولی و تشکیکی، علت ایجاد معلوم می گردد. رهاورد گذر از وحدت تشکیکی به وحدت شخصی وجود هم، وحدت و بساطت عالم و اضافه قیومی او با شوون و مظاهرش است. اضافه نیز بین وجود عالم و علم ذاتیاش تحقق می یابد. نتیجه اینکه، متناسب با سیرهای سه گانه، با عبور از کثرت به وحدت، تدریجا اضافه جای خود را به عینیت عالم و معلوم می دهد تا اینکه در سیر سوم به حضور و شهود تام عالم از خویش در آینه ظهوراتش می انجامد.
کلمات کلیدی: علم, ملاصدرا, اضافه مقولی, اضافه اشراقی, اضافه قیومی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1965583/