«آسیب پذیری اجتماعی» شهروندان اصفهانی در مواجهه با اپیدمی کووید ۱۹: یک مطالعه ترکیبی
عنوان مقاله: «آسیب پذیری اجتماعی» شهروندان اصفهانی در مواجهه با اپیدمی کووید ۱۹: یک مطالعه ترکیبی
شناسه ملی مقاله: JR_JASUI-35-1_001
منتشر شده در در سال 1403
شناسه ملی مقاله: JR_JASUI-35-1_001
منتشر شده در در سال 1403
مشخصات نویسندگان مقاله:
زهرا ماهر - استادیار، گروه علوم اجتماعی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
زهرا ذاکری نصرآبادی - استادیار، گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
زهرا ماهر - استادیار، گروه علوم اجتماعی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
زهرا ذاکری نصرآبادی - استادیار، گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
اپیدمی کووید ۱۹، عصر حاضر را با مخاطراتی جدید و دامن گستر مواجه کرده است. پژوهش حاضر، ابتدا تجربه زیسته شهروندان اصفهانی از آسیبپذیری دوران کرونا را واکاوی میکند و سپس میزان آسیب پذیری گروه های مختلف اجتماعی را در جامعه آماری کل شهروندان اصفهانی می سنجد. پژوهش حاضر، از نظر روش شناسی یک تحقیق ترکیبی از نوع متوالی کیفی-کمی است. روش کیفی از نوع پدیدارشناسی است. بر این اساس با استفاده از تکنیک نمونه گیری هدفمند[۱] ، تعداد ۳۰ نفر از افرادی انتخاب شدند که به اقتضای شرایط خویش، تجربه آسیبدیدگی بیشتری از کروناویروس داشتند . مصاحبه ها از نوع نیمه ساختاریافته بود. پس از پیاده سازی مصاحبه ها و تبدیل گفت وگوها به متن، داده ها با استفاده از روش تحلیل داده کولایزی[۲] کدگذاری و تفسیر شد. در بخش کمی، با انجام تحقیق پیمایشی، میزان «آسیب پذیری شهروندان اصفهانی از مواجهه با کرونا» بر نمونهای معرف از کل شهروندان ۱۹ تا ۶۴ ساله شهر اصفهان، سنجش شد. با استفاده از فرمول کوکران و شیوه نمونه گیری سهمیهای، ۴۸۳ نفر از شهروندان مطالعه شدند. نتایج بخش کیفی نشان داد شهروندان اصفهانی طی زندگی در شرایط کرونایی و برهمکنشیهای اجتماعی با این شرایط، آسیبهای مختلفی را تجربه کردهاند که در پنج مقوله آسیب های اقتصادی، فرهنگی، آموزشی، اجتماعی و نهادی قرار گرفته اند. نتایج آزمون فرضیات نشان داد در آسیبهای اقتصادی، شغلی و اجتماعی، میانگین نمرات پاسخگویان از حد متوسط نرمال پایین تر است و گویای آن است که شهروندان اصفهانی از لحاظ اقتصادی و اجتماعی آسیب پذیری کمتری داشته اند، اما در حوزه آسیبهای فرهنگی، نهادی و آموزشی، میانگین نمرات پاسخگویان بالاتر از حد متوسط نرمال است. میزان آسیبپذیری در ابعاد اقتصادی، فرهنگی و آموزشی، در بین طبقات مختلف اجتماعی به گونهای معنادار متفاوت است، اما در دیگر ابعاد تفاوت معناداری در بین طبقات مختلف اجتماعی وجود ندارد. بنابراین، آسیبپذیری شهروندان اصفهانی از شرایط همه گیری کرونا، ناشی از فقدان نظام منسجم و کارآمد مدیریت بحران در کشور، بیشتر از نوع فرهنگی و نهادی است، حال آنکه در سطوح اجتماعی و اقتصادی توانسته اند خود را با شرایط اپیدمی سازگار کنند. این نتایج تلویحات کاربردی در تدوین مداخلات برای بحران های کنونی و آینده کلان شهر اصفهان و چه بسا جامعه ایران خواهد داشت. [۱]. Purposive sampling[۲]. Colaizzi’s method of data analysis
کلمات کلیدی: اپیدمی کووید ۱۹, آسیب شناسی, برساخت اجتماعی مخاطره, روش تحقیق ترکیبی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1965765/