ام البنین گنجی پور - کارشناسی ارشد گرایش مدیریت آموزشی، دانشگاه ازاد خرم اباد

چکیدهخانه و مدرسه به عنوان دونهاد اصلی و تاثیرگذار در زمینه آموزش و پرورش به حساب می آیند. هر یک از این دو نهاد مهم و مقدس نقش خاص و ویژه ای در تربیت فرزندان برعهده دارند. چنانچه بپذیریم که انسان یک موجود زیستی، روانی، اجتماعی و معنوی است، ضروری می نماید که در ابعاد مختلف، رشد و توسعه یابد تا بتواند به انسان کامل نزدیک شود. آن چه که معمول است، این است که دانش آموزان در مدرسه تعلیم وتربیت رسمی و در خانه بیشتر تعلیم وتربیت غیر رسمی را فرا می گیرند. و هر اندازه آموزش و تربیت در این دو نهاد یکسان و همسو باشد، موجب خواهد شد یادگیری و تربیت آنان پایدارتر ومثمر ثمرتر باشد. همکاری و مشارکت این دو نهاد شرط اصلی موفقیت هر نظام آموزشی است. در واقع مشارکت خانه و مدرسه از لحاظ فراهم آوردن زمینه های لازم برای رشد فرزندان بسیار ضروری است. بسیار روشن است که در مدارسی که والدین با اولیای مدرسه کمتر ارتباط دارند، دانش آموزان از مشکلات رفتاری بیشتری برخوردارند و برعکس؛ پس هر دو نهاد فوق، به ویژه نهاد خانواده باید به اهمیت و ضرورت این ارتباط در تربیت صحیح فرزندان بیشتر آگاه شوند و بکوشند تا وظیفه ی خود را به درستی انجام دهند.

مشارکت خانواده، مدارس، ابتدایی، آموزش و پرورش، تربیتی