الهام مختاری - کاردانی/ شبکه های رایانه ای/ دانشگاه علمی کاربردی

اهمیت پژوهش: مهارت برنامه نویسی یکی از مهارت های تاثیرگذار در ارتقای خلاقیت و نوآوری فراگیران است. از آنجایی که برنامه نویسی شامل توانایی های پیچیده و چند بعدی برای حل مساله است، باعث افزایش خلاقیت، تحلیل مسئله و تفکر منطقی در حل مسئله می شود. هدف: این پژوهش با هدف بررسی تفاوت میزان خلاقیت در بین دانش آموزانی که مهارت برنامه نویسی را فارغ از نوع زبان، فرا گرفته اند و دانش آموزانی که تحت یادگیری مهارت قرار نگرفته اند، صورت پذیرفته است. روش: روش پژوهش از نوع طرح پس آزمون با گروه کنترل است. مورد آزمایش: گروه مورد بررسی در این پژوهش ۳۲ دانش آموز با پس زمینه ی یادگیری برنامه نویسی (مورد آزمایش) و ۳۲ دانش آموز بدون پس زمینه ی یادگیری برنامه نویسی (مورد کنترل) است. تمام دانش آموزان پایه ی یازدهم و از مدارس دولتی بوده اند. ابزار: آزمون خلاقیت تورنس بوده است و داده های پژوهش به وسیله ی آزمون تی مستقل مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها و نتایج: بین خلاقیت دانش آموزان با پس زمینه ی فراگیری مهارت برنامه نویسی و دانش آموزان بدون پس زمینه ی مهارت برنامه نویسی، تفاوت معناداری مشاهده شد، دانش آموزان دو گروه از لحاظ سیالی و روانی، متفاوت بودند و این دو گروه از نظر انعطاف با یکدیگر متفاوت بودند، دانش آموزان دو گروه در ابتکار و بسط نیز تفاوت داشتند. نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می توان بیان کرد که دانش آموزانی که در گذشته مهارت برنامه نویسی را آموخته اند نسبت به دانش آموزان مورد مطالعه که در گذشته آموزش برنامه نویسی ندیده اند، خلاقیت بیشتری از خود بروز می دهند.

خلاقیت، آزمون خلاقیت تورنس، برنامه نویسی، میانگین