محمد یزدانی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی و آموزگار ابتدایی
امیر دوستی - کارشناسی علوم تربیتی و آموزگار ابتدایی
لقمان محمدی - کارشناسی علوم اجتماعی و آموزگار ابتدایی
فردین رضایی - کارشناسی علوم تربیتی و آموزگار ابتدایی

شیوه های تربیت و چگونگی بارآوردن فرزندان در دوران کودکی بسیار حائز اهمیت است، ارتباط والدین وفرزندان از جمله موارد مهمی است که سال ها نظر متخصصان تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است.تردیدی نیست که خانواده و رفتار پدر و مادر اثرات مستقیم و مهمی بر کودک و ناتوانی های یادگیری ومهارت های زبان آنان دارد. روانشناسان اعتقاد دارند که شخصیت فرد در کودکی پایه ریزی می شود و خانوادهنخستین واحد اجتماعی است که کودک و نوجوان فرایند رشد شناختی، اجتماعی، عاطفی و روانی خود را درآن، تجربه می کند و در خانواده، روش فرزندپروری بر چگونگی رشد و تکوین شخصیت کودکان و نوجوانان تاثیربسزایی دارد پژوهش هایی که در زمینه چگونگی برخورد والدین با کودکان و روش های تربیتی انجام شده، نشانمی دهند که روش های تربیتی والدین اثرات طولانی بر رفتار، انتظارات و در نهایت بر شخصیت افراد در آیندهدارند. نتایج پژوهش ها نشان داد است که والدین کودکان دارای اختلال یادگیری با فرزندان خود با شیوه ی سهلگیرانه برخورد می کنند. آنچه که تاکنون در پژوهش ها نشان داده شده است، رابطه بین انتظارات والدین و عملکردکودکان بوده است. والدین سهل گیر آنگونه که انتظار میرود بر رشد و پیشرفت کودکان خود نظارت ندارند وبرای ایشان جنبه های مهم رشد خیلی مورد توجه قرار نمیگیرد. بنابراین به والدین توصیه می شود برای شکلدادن به رفتار کودکان و ایجاد یادگیری در او کمی سختگیر و فعال تر باشند. والدین باید حدودی تعیین کنند،مقررات را برای کودک توضیح دهند و برای کنترل فرزند از تنبیه استفاده نکنند.

فرزندپروری، والدین، مشکلات یادگیری، دانش آموزان