ماریا آذری - کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی،گرایش بازاریا بی ، دانشگاه علم و فرهنگ: تهران،ایران

این مقاله به بررسی ارتباط بین گردشگری و میراث ملموس می پردازد. میراث ملموس شامل ابنیه تاریخی و اشیاء موزه ای است که نقش مهمی در جذب گردشگران دارند. هدف این مقاله ، بررسی تاثیر گردشگری بر حفظ و نگهداری این نوع از میراث است . براساس تحقیقات صورت گرفته ، گردشگران به دلا یل مختلف به مناطق حاوی ابنیه تاریخی و اشیاء موزهای سفر می کنند. گردشگری فرهنگی و به طور خاص گردشگری میراث، یکی از گونه های اصلی و بسیار فراگیر گردشگری در مقیاس جهانی و نیز در داخل بسیاری از کشورها است که ظرفیت وسیعی برای توسعه اجتماعی و فرهنگی دارد. درعین حال گردشگری فرهنگی این ظرفیت را نیز دارد که تحت تاثیر تقاضای بازار و جنبه های اقتصادی گردشگری ، تصویری مجعول و غیر اصیل از هویت فرهنگی ارائه کند و حتی موجب هویت زدایی از جامعه میزبان شود. علاوه بر لذت بردن از زیبایی ها و تاریخچه این مناطق ، آنها به دنبال تجربه فعال در آموزش، فعالیت های فرهنگی و همچنین خلاقانه بودن هستند . اما با وجود علاقه زیاد گردشگران به مناطق حاوی میراث ملموس، حفظ و نگهداری این منابع با چالش هایی مواجه است . تعداد زیاد گردشگران و استفاده بیش از حد از منابع ، ممکن است منجر به خرابی و فرسایش این نوع از میراث شود. همچنین ، عدم توجه به نحوه مدیریت و حفظ صحیح این منابع می تواند به کاهش جذابیت آنها برای گردشگران منجر شود. بنابراین ، برای حفظ و نگهداری میراث ملموس در برابر تاثیرات گردشگری ، لازم است راهکارهای مناسب اتخاذ شود. به عنوان مثال، تنظیم تعداد گردشگران و کنترل دسترسی به مناطق حساس، آموزش و آگاه سازی گردشگران درباره رفتار مناسب در این مناطق و همچنین استفاده از فناوری های نوین در حفظ و نگهداری میراث ملموس، راهکارهای قابل استفاده هستند.

گردشگری فرهنگی ، گردشگری میراث، هویت فرهنگی ، نمادهای فرهنگی ، میراث ملموس