فاطمه نعمتی باروق - دانشجوی کارشناسی پیوسته مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی

با توجه به اینکه موجودات زنده مختلف ، صفات و خصوصیاتی دارند که به آنها توانایی ویژهای می دهد که بتوانند برخی شرایط نامساعد محیطی را بهتر تحمل و مدیریت کنند یا در برابر آفات و بیماری های خاصی مقاومت داشته باشند، و عطف به اینکه این خصوصیات، از ژنهایی که در این موجودات یافت می شود، ناشی می شود، هدف از روشهای مهندسی ژنتیک ، استفاده از این قابلیت ها برای بهبود گیاهان زراعی است . به عنوان مثال، گیاهان بیابانی و شورپسند، قابلیت رشد در شرایط بسیار سخت و کم آب بیابانها را دارا هستند. این قابلیت که ناشی از ژنهای آنهاست که در طول میلیونها سال تکامل به دست آوردهاند، می تواند از طریق روشهای مهندسی ژنتیک در اصلاح گیاهان زراعی مورد استفاده قرار گیرد. این ویژگی ها معمولا در گیاهان زراعی یافت نمی شود تا به کمک روشهای اصلاح نژاد مرسوم و سنتی بتوان آنها را به گیاهان زراعی منتقل کرد. به همین دلیل ، یافتن ، جداسازی و انتقال ژن یا ژنهای عامل این ویژگی ها، که گاهی در گیاهان غیر هم خانواده یا حتی موجود زنده دیگر مانند یک گونه باکتری موجود می باشد، از طریق روشهای متداول اصلاح نباتات محقق نخواهد شد. از این رو، در استفاده از این قابلیت باید دسته دیگری از روشهای اصلاحی را مورد استفاده قرار داد که به روشهای ژنتیک مولکولی و مهندسی ژنتیک معروف شده اند.

گیاه ترانس ژن، مهندسی ژنتیک ، ژنتیک مولکولی ، اصلاح نباتات