سعید ایمانی - استاد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
نیما رضوانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
مصطفی جمشیدی پویا - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
ملیکا کمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
پریسا مردانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه اردکان، یزد، ایران

زمینه و هدف: اعتیاد نوجوانان به گوشی های هوشمند یک مشکل جهانی است که دنیا در دهه ی اخیر با آن مواجه شده است، این در حالی است که این اعتیاد ممکن است پیامدهای منفی مختلفی را به همراه داشته باشد، هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر اعتیاد به گوشی هوشمند بر افکار خودکشی در نوجوانان با نقش میانجی افسردگی بوده است.روش: جامعه ی پژوهش حاضر تمامی نوجوانان تهرانی بوده که به صورت در دسترس مورد انتخاب قرار گرفتند. تعداد کل شرکت کنندگان در پژوهش ۳۲۴ نوجوان بوده که از این تعداد، ۶۴.۵ درصد شرکت کنندگان دختر و ۳۵.۵ درصد شرکنت کنندگان را نیز پسران تشکیل داده، که با سه پرسشنامه ی افسردگی کوچر، افسردگی بک و پرسشنامه اعتیاد به گوشی هوشمند ایمانی و همکاران مورد سنجش قرار گرفتندیافته ها: نتایج این پژوهش نشان می دهد که اعتیاد به گوشی هوشمند، افسردگی و افکار خودکشی در نوجوانان ارتباط معناداری با یکدیگر دارند. این نتایج نشان می دهد که مداخله های آموزشی و پیشگیری از اعتیاد به گوشی هوشمند در نوجوانان بسیار مهم است تا از آسیب های روانی مرتبط با آن جلوگیری شود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که اعتیاد به گوشی هوشمند در نوجوانان ایرانی تاثیر قابل توجهی بر افکار خودکشی دارد و این تاثیر توسط افسردگی به دست می آید. از این رو باید اقداماتی انجام گیرد تا آسیب های روانی مرتبط با اعتیاد به گوشی هوشمند در نوجوانان به حداقل رسیده و راهکارهای مناسبی برای مدیریت بهینه فضاهای مجازی در این گروه سنی ارائه شود، این اقدامات می توانند شامل برنامه های آموزشی، مشاوره روانشناختی و ایجاد آگاهی در خانواده ها و مدارس باشند.

افکار خودکشی، اعتیاد به گوشی هوشمند، افسردگی، نوجوانان