مصطفی فلاح نژاد - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی
زهرا شاهسون - کارشناسی ارشد علوم تربیتی
رقیه ایران زاد - کارشناسی ارشد زمین شناسی

تحولات فزاینده در ابعاد گوناگون جامعه و گسترش علوم و دانش بشری ؛ نیاز به بازنگری و تغییر در برنامه های درسی را ضروری می نماید. نظام آموزش و پرورش در هر کشوری یکی از مهم ترین ارکان سازنده فرهنگ و هویت آن جامعه است . نتیجه نوآوری و تغییر موفقیت آمیز، تکامل است و این بدین معناست که تغییر، اساس آفرینش در جهان طبیعی را تشکیل می دهد. روشن است که مدیران و معلمان سازمان های آموزشی ، نقش اساسی در نوآوری و تغییرات ایفا می کنند. امروزه نظام آموزش و پرورش، بنا به ضرورت اجتماعی ، یکی از سامان های پیچیده و بزرگ اجتماعی در هر کشوری محسوب می شود. یکی از وظایف اساسی معلمان این است که تعیین کنند، چه موقعی تغییر در برنامه های درسی ضرورت دارد. به علاوه، او باید توانایی ها، مهارت ها و تعهد ضروری برای ایجاد تغییرات مثبت را دارا باشد.. در کل باید به معلمان، زمان، حمایت و فضای خلاق داده شود تا بتوانند از شیوه های نوین مدیریت تغییر استفاده نموده و نقش خودشان را در صنف ، تغییر دهند. روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از رویکرد اسنادی استفاده شده است . یافته های این مطالعه نشان میدهد که تغییر در نظام آموزشی تحت تاثیر مولفه هایی چون اثرگذاری بر برنامه ریزی درسی ، تغییر تمرکززدایی ، طراحی برنامه درسی مدرسه محور، ایجاد برنامه ریزی استراتژیک ، تغییر مدیران و اعمال سلیقه ای و تغییر در هدف گذاری برای ارزیابی قرار دارد. به طور کلی با توجه به این مولفه ها می توان بیان داشت که به نظر می رسد آموزش و پرورش در ایران در پرورش انسان هایی که فعالانه در توسعه کشور نقش ایفا کنند، با مشکلاتی مواجه است . این موضوع نیاز به تغییر در مهندسی آموزش و پرورش رو ضروری می سازد. به عبارتی برای تغییر بهینه در نظام آموزشی کشور اولین گام در راستای تحول بنیادین و کنار گذاشتن نظام کهنه و تقلیدی نهاد آموزش و پرورش درنظام جمهوری اسلامی ایران، شناخت دقیق از مسائل پیش روی آموزش و پرورش کشور است ، که این مطالعه برخی از آنها را مورد بررسی قرار داده است .

نظام آموزشی ، یادگیری ، تحول ،هدف گذاری ، رویکرد مدرسه محور