سیده نفیسه باقری - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی ،گروه روانشناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری

خودکشی پدیده پیچیده ای است که از تعامل عوامل مختلف زیستی ، روانی اجتماعی و فرهنگی -معنوی حاصل می شود .خودکشی حاصل درد عمیق ، ناامیدی و یاس است و غلبه درد ،ترس و ناامیدی را بر امید نشان می دهد. در واقع خودکشی را می توان نوعی مقابله یا رفتار مقابله ای فرض کرد که تحت دو شرایط اتفاق می افتد: الف . درد جسمی و روانی که غیر قابل تحمل و تنش آور تجربه می شود و به موقعیت دردناکی که موجب این درد و رنج شده و تمام نشدنی و غیر قابل تغییر ادراک می شود. در چنین شرایطی خودکشی نوعی حل مسئله البته یک حل مسئله نا سالم برای مقابله با موقعیت دردناکی است که غیر قابل تغییر ادراک می شود . از جانب دیگر مطالعه ، روحیه ،طرز تفکر و باور کسانی که خودکشی کرده یا اقدام به خودکشی نموده اند نشان می دهد که اغلب آدم های بدبین ، مضطرب ،مایوس و افسرده و شکست خورده اقدام به خودکشی نموده اند درنتیجه در نگاه اول خودکشی به عنوان رفتاری فردی و با علائم و نشانه های بیماری روانی ارزیابی می شود.هدف از این پژوهش بررسی عوامل مرتبط با خودکشی و اقدام خودکشی گرایانه است .همچنین با شناسایی آسیب های روانشناختی ارائه راه حلی عملی جهت بهبود اذهان عمومی و فرهنگ جامعه در رابطه با رفتار خودکشی گرایانه افراد ارایه شده است .

خودکشی ، افکار خودکشی گرایانه