سمیه نخعی - دکتری روانشناسی، دانشگاه آزاد زابل، زابل، ایران،
رضا ایمان خواه - دکتری روانشناسی، دانشگاه علوم پزشکی زابل، زابل، ایران،
محدثه سیاسرکرباسکی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل، ایران
عاطفه رنجبرنوری - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل، ایران

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی بر اساس ذهنیت هوش فزاینده بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دبیرستان پایه ششم شهر زابل می باشند که تعداد آنها حدود۱۵۸۸ نفر بودند. نمونه این پژوهش بر اساس جدول مورگان و فورمول کوکران مشتمل بر ۳۱۰ نفر دانش آموزان است که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب گردید. برای گردآوری اطلاعات پژوهش از دو پرسشنامه باورهای هوشی بابایی (۱۳۷۷) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی واردن و موری (۱۹۹۹) استفاده شد. ضریب پایایی پرسشنامه ها به ترتیب ۸۶/۰و ۸۰/۰به دست آمد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام با نرم افزار ۲۰ SPSS مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین ذاتی بودن هوش و افزایشی بودن هوش با خودکارآمدی تحصیلی ابطه مثبت و معناداری در سطح ۹۹ درصد وجود دارد و بر اساس نتایج آزمون رگرسیون در گام اول افزایشی بودن هوش و در گام دوم ذاتی بودن هوش وارد توانسته اند ۵۱ درصد تغییرات خودکارآمدی تحصیلی را پیش بینی کنند.

خودکارآمدی تحصیلی ، ذهنیت ، هوش فزاینده .