فروغ پنبه کار - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، اهواز، ایران.

هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر سازگاری اجتماعی نوجوانان بود. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل ۳۰ نفر از والدین دانش آموزان دوره ی اول متوسطه شهر شوشتر در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند. ۳۰ والد به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره ۱۵) نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی سازگاری اجتماعی هیسیل و همکاران (۲۰۲۱) استفاده شد. شرکت کنندگان گروه آزمایش، ۸ جلسه برنامه ی فرزندپروری مثبت را دریافت نمودند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که فرضیهی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر سازگاری اجتماعی نوجوانان مورد تائید قرار گرفته است .(p<۰/۰۱) بنابراین میتوان نتیجه گرفت که استفاده از برنامهی آموزش فرزندپروری مثبت میتواند منجر به افزایش سازگاری اجتماعی نوجوانان شود.

فرزندپروری مثبت، سازگاری اجتماعی، نوجوانان.