زهرا کوشی - farhangian university, kerman
نرجس رستگاری - farhangian university, kerman

هدف: هدف از پژوهش حاضر تحلیل برداشت اساتید دانشگاه از مولفه های برنامه درسی تربیت اخلاقی در دوره ابتدایی و ارائه الگوی مطلوب است. روش: روش پژوهش، آمیخته اکتشافی است. جامعه آماری در بخش کیفی شامل اساتید حوزه تعلیم و تربیت و در بخش کمی کلیه معلمان دوره دوم ابتدایی نواحی یک و دو شهر کرمان در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۲ است. نمونه مورد مطالعه در بخش کیفی از روش نمونه گیری هدف مند، در بخش کمی از روش تمام شماری استفاده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبه های نیمه ساختار یافته با ۲۰ نفر از صاحب نظران حوزه تعلیم و تربیت در دانشگاه شهید باهنر و دانشگاه فرهنگیان کرمان در سال ۱۴۰۱ و در بخش کمی پرسش نامه استخراج شده از نتایج مصاحبه بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی، از روش سه مرحله ای (استراوس و کوربین (۲۰۰۶) و در بخش کمی از تحلیل عاملی تاییدی و معادلات ساختاری استفاده شد. جهت تامین روایی و پایایی بخش کیفی از روش لینکلن و گوبا (۱۹۸۵) که مشتمل بر شاخص های چهارگانه مقبول بودن، قابلیت انتقال، اطمینان پذیری و تاییدپذیری است، استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که ۱۳ مقوله اصلی و ۳۳ مقوله فرعی شناسایی شدند. سپس پرسش نامه ای جهت اعتبارسنجی الگو طراحی شد. پایایی پرسش نامه با استفاده از آلفای کرونباخ (۹۲/۰) و روایی (صوری و محتوایی) بر اساس نظرات اساتید در حوزه تعلیم و تربیت و با استفاده از روش سیگمای شمارشی (۸۵/۰) محاسبه شد. در بخش کمی نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری ضمن تایید برازش مدل نشان داد که هر ۳۳ مولفه مورد بررسی دارای تاثیر معناداری بر برنامه درسی تربیت اخلاقی هستند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این بررسی و با تمرکز بر الگوی برنامه درسی تربیت اخلاقی می توان به بهبود تربیت اخلاقی دانش آموزان ابتدایی کمک کرد.

moral, moral education, curriculum model, elementary school, اخلاق, تربیت اخلاقی, الگوی برنامه درسی, دوره ابتدایی