سارا نخعی نژادفرد - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریتمناطق بیابانی، دانشکده منابع طبیعی دان
حسن خسروی - عضو هیئت علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران

در سالهای اولیه کاشت آتریپلکس، طرح مدیریت منطقه احیاء شده دشت سلم آباد شهرستان سربیشه با موفقیت قابل توجهی همراه بود. ولی بعد از گذشت چند سال درختچههای آتریپلکسشروع به خشکشدن و پژمرده شدن کردند و به موازات روند توسعه نهال کاری، آثار پژمردگی و خشکیدگی سرشاخهها و پایهها در تودههای قدیمیتر ظاهر گردید که نشانه بارزی از ناتوانی زیستی این مناطق برای توده-های متراکم جنگلی بود که موفقترین شیوه کاهشآثار پیری زود هنگام تودههای دست کاشت را در برش و جوان سازی درختان یافتند. که عدهای دیر زیستی آتریپلکسرا عامل آن دانستند. علل پیری زودهنگام جنگلهای دست کاشت، عدم تناسب توان زیستی سرزمین بانیازهای توده مستقر شده است. در مدیریتجنگلهای دستکاشتمناطق بیابانی، قبل از هر اقدامی باید علل پیری زودهنگام این جنگلهامورد بررسی قرار گرفته و سپس بر مبنای ظرفیت، برنامه ریزی کرد. در سال 1388 ، در منطقه مورد نظر اقدام به ایجاد طرح قطع و برشآتریپلکسکردند، به تصور آن که این زردی و پژمردگی از پیری ژنتیکی گونههای کاشته شده است. در حالی که یکی از عوامل اصلیپژمردگی و خشکی آتریپلکسها، عدم تناسب انبوهی و سن آنها با مقدار آب قابل استفاده در خاکاست. چاره کار را در برش و جوان سازی درختان یافتند. نتیجه نهایی به این صورت شد که بین هیچ یکاز سطوح برشاز لحاظ آماری و در سطح احتمال 99 %،هیچ اختلاف معنی داری وجود ندارد و در همه فاکتور ها سطح برشاز نوع کفبر، بالاترین درجه را به خود اختصاصداد

آتریپلکس، قطع و برش، دستکاشت، خراسان جنوبی