قدرت احمدیان
فاطمه جلیلیان - دانشجوی کارشناسی ارشد

آنچه که در این مبحث به آن خواهیم پرداخت ، تفاوت دو رویکرد نسبت به رابطه محیط زیست و نقش دولتها در مورد آن است.همچنان که میدانیم یکی از رهیافت های نو درعصر جدید ، رویکرد محیط زیست گرایی می باشد که با اندیشه حفظ زیستگاهبشری پا به عرصه فعالیت اجتماعی نهاد. سردمدارا ن این رویکرد که خود را طلایه دار حفظ زیستگاه بشری می دیدند همواره برنقش دولت ها در حفظ این میراث متناهی تاکید داشته و دارند به گونه ای که زندگی نسل های آتی بشر را تامین نماید که تجلیآن را در کنفرانس هایی همچون کنفرانس ریو 2102 می بنیم از طرف دیگر رویکرد انتقادی اندیشه سبز به شدت مخالف اندیشه دولت محوری در حل معضلات زیست محیطی بوده و به نحوی خود دولت ها را تشدید کننده وضعیت نامناسب کره سبزدیده که نه تنها توسعه پایدار را برای جوامع بشری به ارمغان نمی آورد بلکهگاه در حل معضلات زیست محیطی نیز شکست می خورد در اینجا ابتدا به رویکرد زیست محیط گرایان و اصول این رویکرد در مورد ایجاد نهادها و نقش آنها در حل مشکلات زیست محیطی می پردازیم و سپس نظریه سیاست سبز و مولفه های آن را مطرح میکنیم . نظریه ای که به نقد زیست محیط گرایی و عدم توانایی نهادها در حل مشکلات زیست محیطی می پردازد.سوال اصلی : چه تفاوت های بنیادینی میان زیست محیط گرایی و نظریه سبز در مقوله توسعه پایدار وجود دارد ؟ فرضیه : نظریه سیاست سبز به عنوان یک نظریه انتقادی بر آن است که زیست محیط گرایی به واسطه پذیرش ساختارهای موجود جهان قادر به گشودن دریچه ای برای حصول به توسعه پایدار نمی باشد.

زیست محیط گرایی ، اندیشه سیاست سبز ، توسعه پایدار