ملیحه صفری - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه ازاد اسلامی واحد خوراسگان اصفهان، اصفهان، ایران

خشونت علیه زنان در خانواده علی رغم آن که یکی از مرسوم ترین انواع خشونت علیه زنان محسوب می گردد، اما با نظر به حرمت و تقدس حریم خانواده، غالبا پنهان می ماند. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی حمایت سیاسی جنایی مشارکتی ایران از زنان بزه دیده خشونت خانوادگی می باشد. در پژوهش حاضر، روش تحقیق بصورت توصیفی- تحلیلی می باشد.دیر زمانی نیست که گرایش به سیاست جنایی بر پایه مشارکت هرچه وسیع تر و فعالتر ارکان جامعه مدنی بویژه مردم، شکل گرفته است. این راهبرد بیانگر مشارکت مردم و نهادهای غیر رسمی و غیردولتی چه در امر پیشگیری از جرم و چه در واکنش نسبت به جرائم و انحرافات اجتماعی است. در خشونت علیه زنان به دنبال بررسی سیاست جنایی مشارکتی با گذار از پاسخ های سرکوبگر صرف به پاسخ های توسعه محور، توجه همزمان به پیشگیری با ارائه آمار و توسیع آموزش، پاسخ های جامعوی در کنار مجازات های رسمی بدون توسل به فرایندهای قضایی است. اجتماعی بودن سیاست جنایی، لازمه غیرکیفری و نرم بودن پاسخ های نظام عدالت است. این مشارکت باعث آشنایی مردم با امکانات و محدودیت های موجود می شود. در این حوزه قوانین حمایت از حقوق زنان در سیر تحول تقنینی و مقررات داخلی در قانون اساسی و قوانین عادی قابل بررسی است. در قلمرو قوانین عادی، بر قانون ازدواج مصوب ۱۳۱۰، قانون مدنی مصوب ۱۳۱۳ و قانون حمایت از خانواده سال ۱۳۵۳ تاکید می گردد.

خشونت خانوادگی، زنان بزه دیده، سیاست جنایی، قانونگذار ایران