علیرضا اسدزاده - کارشناس ارشد مدیریت دولتی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، یزد، ایران
مائده جوکار - کارشناس ارشد مدیریت دولتی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، یزد، ایران

مطالعه منتورینگ در سازمان ها در دهه پس از انتشار کتاب اصلی کرام (۱۹۸۵) پیشرفت چشم گیری داشته است. اما هنوزتحقیقات بیش تری برای پیشبرد تئوری و عمل منتورینگ در سازمان ها مورد نیاز است. این آمر به ویژه با توجه به تغییراتیکه در نیروی کار (نظیر افزایش تنوع کارگران) و محل کار (نظیر تجدید ساختارسازمانی و کوچک سازی) رخ می دهد. مهماست. لذا بسیاری از نیروی های کار امروزه نه تنها مایلند، بلکه انتظار دارند سازمان ها فرصت هایی را برای برآوردن نیازهایشغلی و روانی یا رشدی خود فراهم آورند. از طرفی نیز می توان انتظار داشت تبادل بین فردی شدید که مشخصه منتورینگاست. منجر به پاداش هایی برای فرد تحت حمایت، منتور و سازمان شود. هم چنین، مزایا برای افراد تحت حمایت یا کارکنانمی تواند آنقدر ارزشمند باشد که همذات پنداری با یک منتوره به عنوان یک وظیفه رشدی اصلی در اوایل حرفه آن ها در نظرگرفته شود. بنابراین، نقش منتورینگ و منتور در سازمان از اهمیت بالایی برخوردار است. به طوری که تحقیقات نیز ازپیوندهای بین روابط منتورینگ و افزایش بهره وری کارکنان، افزایش تعهد سازمانی، افزایش نرخ ترفیع، افزایش تحرکشغلی و سطوح پایین تر جابجایی حمایت کرده اند. بنابراین از منظر سازمانی، منتورینگ به طور گسترده به عنوان یک منبعشغلی کلیدی برای توسعه استعدادهای مدیریتی پذیرفته شده است و به عنوان ابزاری برای آموزش کارکنان جدید یااجتماعی کردن آن ها با توجه به ارزش های سازمان مورد استفاده قرار گرفته است.

منتور، منتورینگ، سازمان