مصطفی محمدی ده چشمه - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز

شهر و شهر نشینی در آغاز سده بیست و یکم عصر پست متروپلیتن, عصر پست مدرن, عصرجهانی شدن, و... در معرض تحولات بنیادی کمی و کیفی فراوانی قرارگرفته است, تمدن کنونی بیش از پیش شهری شده و رشد شهری منابع محیطی را بسود خود به خدمت گرفته و اختلالی عظیم در نظام زیستی ایجاد کرده است تا به تبعآن ناپایداری زیست محیطی در زیست بوم شهر متبلور شود. به راستی توان پایداری محیط زیست شهری برای قدرت مقابله با تغییرات چقدر است؟ اصولا ظرفیت زیستی در شهرها چقدر است آیا طبیعت می تواند با این سرعت تخریب و تحولاتی را که شهرها بر محیط خود تحمیل می کنند بازسازی کند اینها سوالاتی هستند کهرفیت برد یک شهر را برای بهبود کیفیت محیط زیست خود تعیین می نمایند. کارکرد شهر ها در ناپایداری محیطی زمانی آشکار تر می شود که بدانیم حدود سه چهارممنابع طبیعی مورد استفاده جهانیان در شهر ها که تنها یک پنجاهم سطح زمین را اشغال کرده اند به مصرف می رسد و حدود سه چهارم تمامی آلودگی ها در محیطهای شهری تولید می شوند

محیط, محیط زیست شهری, ناپایداری زیست محیطی,عصر پست متروپلیتن