صفر نصراله زاده - دانشیار گروه اکوفیزیولوژی دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
سعید زهتاب سلماسی - استاد گروه اکوفیزیولوژی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
صونیا حقوردی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد، گروه اکوفیزیولوژی دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
رقیه فرضی امین آباد - دانشجوی دکتری تخصصی گروه اکوفیزیولوژی دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.

اهداف: کشت مخلوط موجب افزایش تولید، حفظ حاصلخیزی خاک و کنترل فرسایش و در مجموع بهره برداری بهینه از منابع می شود. بر این اساس، صفات مختلف مورفولوژیکی، محصول دانه و شاخص های ارزیابی کشت مخلوط افزایشی لوبیا و ریحان مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روش ها: الگوهای مختلف کشت مخلوط شامل ۱) کشت مخلوط افزایشی با نسبت ۵۰% ریحان رقم مبارکه و تراکم مطلوب لوبیا، ۲) ۷۵% ریحان رقم مبارکه و تراکم مطلوب لوبیا، ۳) ۱۰۰% ریحان رقم مبارکه و تراکم مطلوب لوبیا ، ۴) ۵۰% ریحان رقم تایلندی و تراکم مطلوب لوبیا، ۵) ۷۵% ریحان رقم تایلندی و تراکم مطلوب لوبیا، ۶) ۱۰۰% ریحان رقم تایلندی و تراکم مطلوب لوبیا ، ۷) کشت خالص لوبیا، ۸) کشت خالص ریحان رقم مبارکه و ۹) کشت خالص ریحان رقم تایلندی می-باشند.یافته ها: نتایج نشان داد که بیشترین محصول دانه لوبیا و ریحان در کشت خالص ثبت گردید و بیشترین وزن خشک، وزن تر، درصد و عملکرد اسانس ریحان تحت تاثیر الگوهای مختلف کاشت مربوط به کشت خالص ریحان رقم تایلندی به ویژه در چین اول به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: با توجه به شاخص های نسبت برابری زمین و مجموع ارزش نسبی، الگوی کشت تراکم مطلوب لوبیا و تراکم ۱۰۰ درصد ریحان رقم تایلندی بر سایر الگوها برتری داشته و سودمندی بیشتری نسبت به کشت خالص داشت.

درصد پوشش سبز, ریحان, عملکرد, کشت مخلوط, لوبیا