افسانه حاجیلو - کارشناسی ارشد حقوق ثبت و اسناد،کارشناسی ارشد انتقال تکنولوژی،گروه حقوق،دانشگاه تهران جنوب،تهران،ایران

آن گونه آزادی های شخصی و اجتماعی است که بر روابط مدنی شخص حاکم است و قانون از آن در برابر هر گونه دست اندازی پشتیبانی می کند، مگر آن که با خیر یا مصلحت همگانی ناسازگار باشد. آزادی های فردی، در تعریف قانونی خود همانست که حقوق فرد نامیده می شود. آزادی فردی یکی از مفاهیم اساسی اندیشه سیاسی دموکراتیک جدید است و در وسیعترین معنای خود دلالت دارد بر آزادی فرد برای هر عمل شخصی، داشتن اموال و استفاده از آنها، آزادی عقاید دینی و پرستش و آزادی بیان و عقیده. در نظام قانونی، قانون از این آزادی ها در برابر دست اندازی دولت یا هر کس دیگر حمایت می کند و اساسا حقی است در برابر دست اندازی دولت. بعضی از تعریف ها معنای آزادی فردی را به در امان بودن شخص و دارایی یا عقیده او از دخالت خود سرانه حکومت، محدود کرده اند. گاهی از آزادی های فردی با شمارش آنها نام برده می شود، مانند آزادی گفتار، نوشتار، نشر، گرد آمدن و سازمان یافتن بدون تهدید مجازات یا دخالت. وقتی بنابر شمارش آزادی های فردی باشد، فهرست آنها بر حسب جامعه های گوناگون مختلف می شود و یک فهرست یگانه برای برای تمام جامعه ها نمی توان تهیه کرد؛ ولی از جهت سیاسی، آزادی عقیده، بیان، اجتماع و نشر عقیده، آزادی های اساسی است که همه قوانین اساسی دموکراتیک در مورد آنها هم رایند. میزان آزادی و نوع آن در هر جامعه ای بیانگر ارزشی است که برای حقوق فردی و جمعی افراد آن جامعه قائل هستند. قانون اساسی در هر جامعه تعیین کننده و در عین حال تضمین کننده ی میزان این آزادی است. حال هدف ما در این پژوهش تاثیر قانونگذاری بر حقوق آزادی های فردی از منظر اصل حاکمیت قانون است.

آزادی، آزادی فردی، حقوق اساسی، اصل حاکمیت قانون، قانون گذاری