سید حسین سهرابی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم سیاسی و روابط بین الملل، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

سیر تحولات دهه گذشته نظام بین المللی که از آن به عنوان دوران گذار بین الملل یاد می شود، فرصت مغتنمی برای ج.ا.ایران است که با نگاه به شرق و گسترش روابط با کشورهای آسیایی، منافع کوتاه مدت و بلندمدت سیاسی و اقتصادی خود را تامین و تضمین کند. با حضور ایران در سازمان های آسیایی و طرح های تجاری (مانند ابتکار کمربند-راه چین)، این کشور می تواند زمینه های ارتقاء جایگاه سیاسی و اقتصادی خود در عرصه بین الملل را فراهم آورد. راه دستیابی به این مهم با توسعه زیرساخت ها و خطوط ریلی و آبی میسر خواهدشد. یکی از این کریدورهای ریلی، کریدور شرق دریاخزر (KTI) است. این کریدور با اتصال به شبکه ریلی ایران، دو کشور قزاقستان و ترکمنستان را به مسیر ریلی ابتکار کمربند-راه و سپس به آب های آزاد متصل می کند. در این مقاله تلاش شده تا با نگاهی واقع گرایانه، اهمیت کریدور شرق دریاخزر در ابتکار کمربند-راه مورد سنجش قرار گیرد و درواقع پرسش اصلی این مقاله این است که با نظر به مفاد سند همکاری های جامع ۲۵ ساله ایران و چین، آیا ابتکار کمربند-راه می تواند منافع ملی ایران در بخش حمل و نقل ریلی با کشورهای کریدور شرقی دریای خزر را تحت تاثیر قراردهد؟ این مقاله با رویکرد توصیفی-تحلیلی و با استفاده از کتب، مقالات و اسناد، به بررسی ابعاد طرح مذبور پرداخته است. ابتکار کمربند-راه از طریق گسترش زیرساخت های مبادلات تجاری و فرهنگی و کمک به گسترش امنیت منطقه، توانایی تامین منافع ژئوپلتیک و اقتصادی ایران را در سطح ملی و منطقه ای دارا است.

آسیای مرکزی، ابتکار کمربند راه، ایران، چین، اینچه برون