سعید غیاثوند - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دورود
غزاله شهیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق کیفری و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دورود
معصومه آسترکی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق کیفری و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دورود
پرستو ساکی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق کیفری و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دورود

هدف از انجام این مقاله بررسی تحولات و نو آوری های قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ در رسیدگی به جرایم اطفال و نوجوانان نسبت به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۸۷ می باشد، که به روش توصیفی و تحلیلی انجام گرفت نحوه ی برخورد و رفتار با اطفال و نوجوانان ظرافت، انعطاف و تبحر خاص خود را می طلبد تا بتوان آنان را به زندگی عادی هدایت نمود. به همین منظور مقنن در قانوندادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ فصل مستقلی به عنوان تحقیقات جرایم اطفال و نوجوانان در نظر گرفته و در آن سن اطفال و نوجوانان را در فروض مختلف گنجانده است؛ به طوری که تحقیقات مقدماتی تمامی جرایم افراد زیر ۱۵ سال، اعم از پسر یا دختر مستقیما در دادگاه صورت می پذیرد. اما در مورد افراد بین ۱۵ الی ۱۸ سال چه دختر باشند چه پسر، دو حالت مفروض است: نخست اینکه جرم ارتکابی آنها، از جرایم مندرج در موارد ۳۰۶ و ۳۴۰ باشد که در این صورت نیز موضوع پرونده آنها بدون طی نمودن دادسرا، مستقیما در دادگاه رسیدگی می شود. دوم اینکه جرم ارتکابی آنها از جرایم مندرج در مواد ۳۰۶ و ۳۴۰ نباشد که تحقیقات مقدماتی آنها، در دادسرایی رسیدگی می شود که در معیت دادگاه اطفال انجام وظیفه می نماید.از نو آوری های این قانون نسبت به قوانین پیشین می توان به تعدد قاضی در دادگاه اطفال و نوجوانان، پلیس ویژه اطفال و نوجوانان، ضابطان خاص برای اطفال و زنان بزه دیده، تشکیل پرونده شخصیت را نام برد.با بررسی قوانین ایران مشاهده می شود که کودکان بزه دیده به عنوان افرادی که نیازمندن توجه و حمایت بیشتر نسبت به بزرگسالان و اعمال شیوه های دادرسی افتراقی می باشند در قانون دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ مورد شناسایی بیشتر نسبت به قوانین قبلی قرار گرفته اند.

دادسرا، دادگاه ویژه اطفال و نوجوانان،دادرسی افتراقی،دادرسی کیفری