زینب یوسف زهی - دانشجو کارشناسی پیوسته آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان رسالت ایرانشهر، سیستان و بلوچستان، ایران
امین ملازهی - دکترای تخصصی برنامه ریزی درسی، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان زاهدان، ایران
حسین دامنی - دکترای مدیریت آموزشی، گروه علوم تربیتی، گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان زاهدان، ایران

انشاء فرزند اندیشه است، فعالیت ذهنی بسیار پیچیده ای است که به مراتب از خواندن دشوارتر است. نوشتن در گرو خلاقیت ذهنیو مستلزم تخیل و تفکر و رشد و فهم آدمی است. درس انشاء یکی از مواد مرتبط با ذهنیت وخلاقیت ذهنیء تصویرسازی و صحنهآفرینی است. اهمیت آن در برنامه های درسی دوره های مختلف به قدری است که می توان آن را زمینه ساز یادگیری خلاق عادتبه تفکر، تامل و تدبر دانست. به ویژه آن که بیشتر پژوهش ها ارتباط میان درس انشاء و عادت مطالعه را مورد تایید قرار داده اند.پایهو اساس هر نوشته ای حروف و جملاتی است که در مدارس آموزش داده می شود. درس انشاء یکی از مفیدترین ابزارهای آموزشنوشتن است. ایجاد ارتباط بین انسانها فقط شفاهی نیست بلکه به صورت نوشتاری نیز هست. آنجه مسلم است درس انشا در ایجادنظم فکری افراد سهم به سزایی دارد و آموزش صحیح آن باعث می شود که دانش آموزان بهتر بتوانند محیط اطراف خود را مورد تجزیهو تحلیل فرار داده و اگر مورد تحقیق و بررسی قرار نگیرد ارتباطات اجتماعی و نوشتن نامه بین افراد دچار اختلال می گردد و اینمشکل برای همیشه باقی خواهد ماند. هدف این پژوهش به طور کلی آسیب شناسی انشا نویسی می باشد.

انشاء، نوشتن، دانش آموزان، مدارس