سیدمصطفی حسینی آزاد - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ا دبیات فارسی، گرایش آموزش زبان فارسی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید رجایی شیراز

اختلال بیش فعالی یا همان بی قراری، به عنوان یک نمونه بی توجهی توصیف شده است که معمولا از ۷ سالگی شروعمی شود. اختلالاتی که مشخصهه اصلی آن، عدم تمرکز، حواس پرتی، بی توجهی به گفته دیگران و عدم قدرت در اتمامکار می باشد. در درمان بیش فعالی، دارودرمانی از شیوه های مرسوم است اما بنده رفتاردرمانی را به دارودرمانی ترجیحمی دهم. روشی که بنده برای درمان در نظر گرفتم روش کنترل رفتار است. گام اول در رفتار مناسب با کودکانبیش فعال و کم توجه، شناخت ابعاد مختلف این عارضه توسط والدین و معلمان است. گام بعدی برخورد مناسب با اینکودکان است که نیازمند زمان، پشتکار، سعی، همکاری و هماهنگی زیادی است. بنابراین والدین و معلمان در برخوردبا کودکان باید همواره مدارا کنند و بانشاط، شوخ و مهربان باشند. در این تحقیق ابتدا به توصیف وضعیت موجودپرداخته و شواهد علمی درباره بیش فعالی و انواع آن و رژیم غذایی کودکان ارائه نموده و سپس اطلاعات و شواهدی ازطریق مشاهده رفتار دانش آموز بیش فعال و مصاحبه با خود دانش آموز و دیگر دانش آموزان، مدیر مدرسه و تدارکدیدن پرسشنامه (مخصوص والدین)، جمع آوری شد. نهایتا به بررسی عوامل مختلف این مشکل پرداخته و با انتخابراه حل های سنجیده و اجرای آن ها، شاهد بهبود رفتار دانش آموز بیش فعال بودم.

اختلال، بیش فعالی، رفتار درمانی، دانش آموز، والدین