جواد جباری - گروه زمین شناسی دریا، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران
مهدی مومی پور - گروه زمین شناسی دریا، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر، خرمشهر، ایران

این تحقیق با هدف دستیابی به مدل مناسب برای ارزیابی فرایند فرسایش و رسوب، در حوزه آبخیز بالادست مارون واقع در شهرستان بهبهان، استان خوزستان با مساحتی بالغ بر ۹۰۹ کیلومتر مربع با استفاده از دو مدل تجربی MPSIAC، EPM انجام شد. علت تفاوت میزان رسوب برآورد شده بوسیله مدل MPSIAC نسبت به میزان رسوب برآورد شده بوسیله عملیات هیدروگرافی ۱۳۸۷ می توان در خشکسالی های اخیر و بارندگی ها ی کم در حوضه مورد مطالعه جستجو کرد. این مقادیر برای مدل EPM نیز بصورت ۳۹/۱۳۵ میلیون متر مکعب برآورد گردیده است. همچنین با توجه به حساسیت سنجی که برای مدل ها انجام شده است میزان خطا مدل MPSIAC نسبت به مدل EPM کمتر بوده، فلذا نتایج حاصل از مدل MPSIAC به واقعیت نزدیکتر است. باتوجه به طبقه بندی های انجام شده توسط سیستم های دو مارتین و دو مارتین اصلاح شده، آمبرژه و سلیانیف به ترتیب در رده های اقلیمی نیمه خشک، نیمه خشک تا بیابانی و نیمه خشک میانه تا نسبتا شدید قرار گرفته است. همچنین شدت فرسایش در حوضه مورد مطالعه در مدل EPM براساس طبقه بندی کیفی فرسایش جزء طبقه خیلی شدید است و بر اساس مدل MPSIAC حوضه ابریز بیشترین میزان تولید رسوب سالانه را دارد و در طبقه بندی کیفی فرسایش جز طبقه زیاد قرار می گیرد.

فرسایش، رسوب، EPM, MPSIAC، سد مارون