بهروز بارانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر،
احمدرضا عمانی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

در این تحقیق که با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسناد مکتوب و اینترنتی تهیه شده سعی شده است که راهکارهایی جهت توسعه پایدار کشاورزی در نظام خرده مالکی بیان می شود توسعه پایدار کشاورزی، فرایندی گسترده ای از شاخص های اجتماعی ، اقتصادی و زیست محیطی را در بر می گیرد. عناصر اساسی توسعه پایدار کشاورزیشامل زمین، آب، منابع زیستی شناختی گیاهی و حیوانی ... می باشد. برخی از راهبردهای برای رسیدن به توسعه پایدار شامل؛ افزایش بهره وری، ایجاد تنوع، به حداقلرساندن مخاطرات زیست محیطی می باشد. کشاورزی پایدار یکی از استراتژهای مهم بخش کشاورزی برای رسیدن به توسعه پایدار کشور می باشد. شاید با اطمینانمی توان گفت که دست یابی پایداری در بخش کشاورزی دشوارتر از سایر بخش ها می باشد. بخش کشاورزی هر جامعه ای مبنتی بر نظام های بهره برداری تشکیل دهنده آنجامعه است، در حال حاضر بیش از 80 درصد بهره برداران کشاورزی در ایران کم تر از ده هکتار می باشند که اغلب بهره برداران خرد و دهقانی هستند. از ویژگی های این نظام ها خرد و پراکندگی اراضی که یکی از دشواری ها و موانع اصلی در راه افزایش تولید و توسعه ی پایدار کشاورزی است. با توجه به برداشت سالیانه 22/5 میلیون تنسبزی و صیفی در سال و با توجه به اهمیت خطرات ناشی از وجود بقایای سموم در رژیم غذایی بخصوص در سبزی و صیفی که به صورت خام مصرف می شود. پایداری در این محصولات باید بسیار مورد توجه قرارگیرد

توسعه پایدار، کشاورزی پایداری، نظام بهره برداری، خرده مالکی