سیداحمدرضا خضری - استاد گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
فاطمه رضازاده اقدم - کارشناسی ارشد تاریخ و تمدن ملل اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
رضا ادبی فیروزجایی - دانشجوی دکتری گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

هنر به عنوان پدیده ­ای اجتماعی، تحت تاثیر زمینه­ های سیاسی، دینی، اقتصادی و فرهنگی موجود در بطن هر جامعه شکل می­ گیرد. این واقعیت در عصر تیموری (۸۰۷-۹۱۳ ق)، که از دوره­ه ای درخشان در تاریخ هنر ایرانی-اسلامی به شمار می رود، وجود دارد و هنر مقوله ­ای جدای از سیاست و مذهب نبود؛ چنانکه در زمان شاهرخ تیموری هنر از یک­سو، با سیاست و مذهب درهم تنیده شد و از سوی دیگر، تحت تاثیر اوضاع چندمذهبی جامعه آن روز قرار گرفت. از این­رو، برای شناخت وضع هنر در این دوره و بررسی عوامل پیشرفت و رکود آن ناگزیر از واکاوی ریشه ­های سیاسی و مذهبی آن در جامعه آن روزگار هستیم. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی ضمن تبیین زمینه­ های سیاسی و مذهبی حاکم بر دوره شاهرخ تیموری، بر آنست تا تاثیر سیاست های وی را بر رشد و رکود انواع هنر در آن دوره نشان دهد. یافته ­های این پژوهش نشان می­دهد بر اثر سیاست­ های حمایتی شاهرخ معماری و خوشنویسی، بر مبنای میزان آثار تولیدشده و نوآوری در سبک ­های به کار رفته در هر یک از آن ها، از نظر کمی و کیفی پیشرفت کرده و در برابر، شعر علی رغم رشد کمی، از نظر کیفی به انحطاط گرایید و موسیقی و نقاشی نیز چنان که باید، اوج نگرفت. این یافته با رویکردی مقایسه ­ای میان هنرهای رایج این دوره به دست آمده است.

شاهرخ, سیاست , هنر, مذهب, معماری, خوشنویسی, موسیقی, نقاشی