عقیله محمودزاده احمدی نژاد - مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور
امیر ناظمی آشنی - مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور
ابراهیم محمودزاده - دانشگاه صنعتی مالک اشتر

در دوران انقلاب صنعتی چهارم، سرعت فزاینده نوآوری و فناوری های جدید وکوتاه شدن چرخه عمر محصول، چالش های جدیدی را برای کسب وکارها ایجاد کرده است. روش های سنتی کسب وکار غالبا بر اساس شواهد و سنجه های گذشته نگر عمل می کنند، و در برابر تغییرات گسسته با چالش مواجه اند. به این ترتیب، مدیریت و درک عدم قطعیت ها به کمک روش های آینده نگاری در طراحی مدل کسب و کار مناسب تبدیل به یک روند رو به رشد شده است و استفاده از روش های آینده نگاری مناسب در طراحی مدل کسب و کار، به صورت کلی، و در شرکت های نوپا، به صورت خاص، در سال های آینده ناگزیر خواهد بود. آینده نگاری جعبه ابزار متنوعی از روش ها را در اختیار قرار می دهد تا از طریق آن ها بتوان مدل های کسب وکار را برای آینده آماده کرد. این پرسش که کدام روش ها برای این هدف مناسب تر خواهد بود، پرسشی است که در این مطالعه به آن پرداخته شده است. با توجه به ویژگی های منحصر به فرد کسب وکارهای نوپا از جمله سن، معیارهای رشد و محدودیت منابع امکان بکارگیری روش های مورد استفاده شرکت های متوسط و بزرگ برای آن ها وجود ندارد و و نیاز به تحقیقات مستقل در این زمینه احساس می شود. بر این اساس از رویکرد کمی با استفاده از روش علم سنجی و رویکرد کیفی با استفاده از روش پرسشنامه استفاده شد. بر اساس مطالعات علم سنجی آشکار شد که روند استفاده از روش های آینده نگاری در طراحی و تدوین مدل کسب وکار رو به رشد است. تجمیع نتایج بدست آمده نشان می دهد روش «سناریو نگاری» مهم ترین روش آینده نگاری مناسب در طراحی مدل کسب و کارآینده نگارانه است.

نوآروی, مدیریت عدم قطعیت, نوآروی مدل کسب و کار, سناریونگاری, کسب و کار نوپا