تحلیلی بر نقش برنامه ریزی ارتباطی در تحقق مشارکت اجتماعات محلی (مطالعه موردی: محله مرادآباد شهر چابهار)
عنوان مقاله: تحلیلی بر نقش برنامه ریزی ارتباطی در تحقق مشارکت اجتماعات محلی (مطالعه موردی: محله مرادآباد شهر چابهار)
شناسه ملی مقاله: JR_JGRD-21-3_006
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_JGRD-21-3_006
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
عیسی ابراهیم زاده - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
اسماعیل رحمانی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
خلاصه مقاله:
عیسی ابراهیم زاده - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
اسماعیل رحمانی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
در اوایل قرن بیستم نظریه های شهرسازی به طور عمده کالبدمحور بود و موفق نشدن برنامه ها در رسیدن به اهداف این باور را تقویت کرد که فقدان مشارکتهای مردمی در طراحی، اجرا و ارزیابی طرحها و برنامه ها موجب ناکامی آن ها شده است؛ ازاین رو در واکنش به این موضوع، مفهوم مشارکت به عنوان دخالت شهروندان در تصمیم گیریهای عمومی و برنامهریزی در زمینه های مربوط به آن در مرکز توجه برنامهریزان قرار گرفت؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش برنامهریزی ارتباطی در تحقق مشارکت اجتماعات محلی محله مرادآبادچابهار انجام شد. پژوهش حاضر به لحاظ نحوه گردآوری دادهها، جزو تحقیقات توصیفی-تحلیلی بود و اطلاعات از دو روش کتابخانهای-اسنادی و روش میدانی (پرسش نامه و مصاحبه) جمع آوری شد. ساکنین محله مرادآباد جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند که با استفاده از فرمول کوکران ۳۸۵ نفر به عنوان حجم نمونه برای تکمیل پرسش نامهها در طیف پنج گزینهای لیکرت انتخاب شدند. برای تجزیهوتحلیل داده ها از آزمونهای تی تک نمونه و ضریب همبستگی پیرسون در محیط نرم افزار SPSS و برای تولید نقشه از نرم افزار ArcGIS بهره گرفته شد. تحلیل حاصل از یافته ها در شاخصهای مشارکت اجتماعی برای شاخص اعتماد اجتماعی با میانگین ۱۵/۳ (بیشتر از حدوسط)، شاخص تشریک مساعی با میانگین ۳۵/۳، ارتباط اجتماعی با میانگین ۲/۳ و تعلق اجتماعی با میانگین ۱/۴ و سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰ بیانگر آن است که مشارکت مردم و ساکنین در تبدیل محله به شرایط زیست پذیرتر، تاثیردرخورتوجهی داشته است؛ بنابراین با توجه به اینکه مجموع مقیاسها در سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰ قرار داشت و مقدار میانگین کل برابر با ۴۳/۳ بود، نتیجه نهایی این پژوهش بیانگر ارتباط معناداری بین برنامه ریزی ارتباطی با مشارکت اجتماعی در محله مرادآباد است.
کلمات کلیدی: برنامه ریزی ارتباطی, مشارکت اجتماعی, تسهیلگری, محلات ناکارآمد, مرادآباد چابهار
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1973921/