علی درزلو - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران

پس از پایان جنگ سرد، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی (اتحاد جماهیر شوروی) و ظهور کشورهای مستقل جدید در قفقاز و آسیای مرکزی، ترکیه مجبور به تجدید ساختار مفهوم سیاست منطقه ای خود شد و پیگیری جدیدی را در سیاست خارجی خود آغاز کرد. ترکیه با این جغرافیای گذار در تعامل بوده است و مجموعه پیچیده ای از روابط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی با مناطق همسایه خود دارد. از زمانی که حزب عدالت و توسعه (AKP) در سال ۲۰۰۲ قدرت را به دست گرفت، ترکیه تلاش کرده است تا از رویکرد سیاست منطقه ای فعالانه پیروی کند و مشکلات موجود را با مفهوم سیاست "صفر مشکل با همسایگان" خود حل کند. این مقاله به سیاست منطقه ای ترکیه در قفقاز و آسیای مرکزی می پردازد و ارزیابی این سیاست را ارائه می دهد. این استدلال می کند که ترکیه به یک برنامه اقدام جدید قابل اجرا، عملی و واقع بینانه در رابطه با قفقاز و آسیای مرکزی نیاز دارد تا دیدگاه هنجاری خود را با واقعیت های منطقه ترکیب کند. این مقاله تاکید می کند که برای تقویت روابط فرهنگی، اقتصادی و سیاسی با منطقه، ابتدا باید شرایط ساختاری و نهادی لازم ایجاد شود.

سیاست خارجی ترکیه، آسیای مرکزی، قفقاز، سیاست خارجی، همکاری