مریم جعفرزاده - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان
زینب شیخ حسینی - دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشکده حضرت نرجس(س) دانشگاه ولیعصر رفسنجان

معارف دینی یکی از اساسی ترین بن مایه های شعر فارسی بوده که شاعران به وسیله ی آن احساسات و اندیشه های خود را بیان می کردهاند. داستان سلیمان نبی یکی از قصص قرآنی است که همواره مورد توجه شاعران بودهاست . مولوی و صائب تبریزی از جمله شاعرانی هستند که در آثار خود به قصه های پیامبران توجه داشته اند. در پژوهش حاضر سعی بر این است که با استفاده از شیوهی توصیفی - تحلیلی بازتاب داستان حضرت سلیمان را در دیوان شمس و دیوان صائب تبریزی را مورد بررسی قراردهیم تا به این سوال پاسخ دهیم که داستان سلیمان(ع) در این آثار به چه صورت بازتاب یافته است ؟ و شاعران از این داستان برای بیان چه مفاهیمی استفادهکردهاند؟ بر اساس نتایج تحقیق هر دو شاعر از جنبه های مختلف داستان سلیمان(ع) بردهاند. کارکرد اخلاقی و وصفی در هر دو اثر مشترک است . به جز این موارد بیشترین کارکرد این داستان در کلیات شمس کارکرد عرفانی است ؛ درحالیکه در دیوان صائب این کارکرد قابل توجه نیست .

داستان سلیمان(ع)، صائب تبریزی ، مولوی ، دیوان شمس ، دیوان صائب .