فتانه قاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشگاه زابل
محدثه عرب سربیژن - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشگاه زابل

یکی از روش های قابل قبول در توسعه پوشش گیاهی، استفاده بهینه از هرزآب های سطحی در مناطق بیابانی است. شرایط حاکم بر این گونه مناطق اغلب به صورتی است که گاهی اوقات رواناب زیادی تولید می شود و این امر ناشی از نفوذپذیری کم اغلب خاک های این مناطق، کمبود پوشش گیاهی، ریزش نزولات جوی به صورترگبار،که بعضا بیش از 05 درصد بارش های سالانه در یک رگبار یک ساعته نازل می شود. باتوجه به پیشینه کاربرد روش های سنتی مدیریت آبخیز با محورهای کاهش واستفاده بهینه از هرزآب های سطحی، استفاده از سیل پس از رخداد و گزینش شیوه مناسب بهره برداری از زمین در مناطق خشک و نیمه خشک، می توان از این روش ها درمدیریت و استفاده بهینه از هرزآب ها و سیلاب ها کمک گرفت. روش های مورد بررسی در این تحقیق هوتک، خوشاب، هلالی آبگیر، تورکینست می باشد که درمدیریت و استفاده بهینه از این هرزآب ها و سیلاب ها دارای اثرات مفیدی است که از عمده ترین این اثرات می توان به افزایش رطوبت خاک، تغییر میکروکلیمای منطقه، تقویت سفره های آب زیرزمینی، کمک به تنوع گونه ای، جلوگیری از فرسایش خاک، جلب مشارکت مردم، حفظ گونه های باارزش، احیا مراتع، تولید علوفه اشاره کرد.

هرزآب سطحی، خوشاب، استحصال آب