رضا پارسامقدم - دانش آموخته دکترای جامعه شناسی اقتصادی و توسعه دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

پرسش اصلی مقاله حاضر این است که آغازین لحظات تولد و پیدایش خوانش نژادی از تاریخ ایران کدام است. (درجه صفر) و بر مبنای کدام صورت بندی گفتمانی، این خوانش نژادی از تاریخ به مثابه یک نظم گفتمانی فراگیر در تاریخ نگاری معاصر ایران (از دوره قاجاریه تا پایان حکومت پهلوی دوم)، تعین گفتمانی پیدا کرد و هژمونیک شد و چه نتایجی به بار آورد. آخوندزاده و کرمانی به مثابه سوژه های گفتمان خوانش نژادی در ایران، نخستین کسانی بودند که با ترویج ایدئولوژی عرب ستیزانه و با ارائه تحلیلی سیستماتیک و نظام مند از خوانش نژادی، آن را در تاریخ نگاری ایرانی صورت بندی گفتمانی کردند. به زبان دیرینه شناسانه و از منظر تحلیل نظام های اندیشه ای، اندیشه های نژادی آخوندزاده و کرمانی در تاریخ نگاری ایرانی به مثابه نیروهایی عمل کردند که همچون نظام های گفتمانی، سوژه های خودشان را ساختند. آخوندزاده، کرمانی و جلال الدین میرزا با بهره گیری از متون دساتیری آذرکیوانیان (دوره صفویه) به مثابه متونی «ایدئولوژیک»، در نقش حاملان اولیه و سوژه های گفتمان هم زمان، باستان گرایانه و نژادگرایانه درآمدند. نظم گفتمانی حاصل از خوانش نژادی ناسیونالیست های رمانتیک ایرانی در آثار و مکتوبات مورخان بعد از آنان از قبیل حسن پیرنیا، عباس اقبال آشتیانی، سعید نفیسی، ابراهیم پورداود، ذبیح الله صفا، غلامرضا رشید یاسمی و دیگر مورخان و روشنفکران پسا آخوندزاده و پسا کرمانی می نشیند. این مورخان و روشنفکران نیز به مثابه سوژه های این گفتمان و در همین چارچوب و فضای گفتمانی خوانش نژادی از تاریخ ایران، در نگارش آثار تاریخی شان به طور حتم، فصل یا بخش مهمی از کتاب های خود را به بحث های نژادی با عناوین «نژاد ایرانی»، «نژاد آریایی»، خون ایرانی و... اختصاص داده اند که گویای بارز تعین نظم گفتمانی خوانش نژادی در تاریخ نگاری ایرانی است. این تاریخ نگاری و خوانش نژادی با مقدس انگاری و تاکید همدلانه بر سلسله «ساسانیان» به مثابه آرمان شهر با گفتمان نژادگرایانه و باستان گرایانه پیوند برقرار و در تاریخ نگاری ایران معاصر تعین گفتمانی پیدا کرد و هژمونیک شد. در نتیجه نظامات گفتاری حاصل از خوانش نژادی از تاریخ ایران زمینه های تئوریک «مقصر انگاری» انیران (مشخصا اعراب) و «آنان را عامل تمام بدبختی های ایرانیان انگاشتن» فراهم شد.

نظم گفتمانی, نژاد آریایی, باستان گرایی, عرب ستیزی, تاریخ نگاری ایرانی