اعظم یگانه - دبیر کمیسیون ماده صد شهرداری منطقه ۶ شیراز

در طول تاریخ، انسان ها به تدریج از طبیعت دور شده اند به گونه ای که درک آنها به سادگی به منبع انرژی تقلیل یافته است. افزایش تقاضا برای منابع انرژی و افزایش خطرات ناشی از مداخلات انسانی در طبیعت، باعث توجه بیشتر به کاهش فشار بر اکوسیستم های طبیعی شده است. برای مقابله با این چالش ها، طراحی پایدار، از جمله طراحی سبز با هدف استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر در داخل ساختمان ها، پیشنهاد شده است. معماری سبز، یک زیرشاخه معماری معاصر است که در دهه های اخیر توجه زیادی از طراحان و معماران در سراسر جهان را به خود جلب کرده است. نتایج این مطالعه نقش حیاتی طراحی در شکل دهی به معماری پایدار را نشان می دهد و اینگونه اظهار می شود که ساختار خود به سوی پایداری هدایت می شود و همچنین پایه های تحقق پایداری در معماری بومی را فراهم می کند. این مقاله از رویکردهای منطقی، توصیفی و مقایسه ای استفاده می کند و از مطالعات کتابخانه ای بهره می برد. پس از درک اصول و اهداف معماری سبز، این مطالعه اصول مناسب طراحی ساختمان سبز جهت کمینه کردن آسیب به محیط زیست و اطلاف حرارت را شناسایی می کند.

معماری سبز، طراحی، ساختمان، محیط زیست