علیرضا فاروقی - استادیار، گروه مهندسی عمران، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی

خرابی پیشرونده به معنای شکست یا تخریب کلی یا بخشی از سازه به دلیل عدم توانایی بخشی از سازه که آسیب ببیند و قادر به توزیع اضافه بار برای پایداری و تداوم سازه نباشد، تعریف می گردد. با اتخاذ روش بهینه و در نظر گرفتن ملاحظات اقتصادی و فنی، می توان زیان مالی و جانی ناشی از خرابی پیشرونده را کاهش داد. در این مطالعه مدلسازی انفجار با استفاده از روش کانوپ conwep)) که یک مدل بارگذاری بر اساس نتایج تجربی، در محیط نرم افزار اجزاء محدود آباکوس انجام شده است. بررسی نتایج حاکی از آن است که حذف ستون طبقه هشتم و در شرایط عملیاتی پس از انفجار، تلاش تیرهای عرشه طبقه نهم با عملکرد کششی را کاهش می دهد و همچنین با توجه به اینکه براکت ها در شرایط طراحی برای حالت های حداکثر عملکرد و کشش نهایی هستند، همیشه مقداری ظرفیت اضافی برای حالت کنترل کننده طراحی وجود دارد که عمدتا به صورت فشار است. بنابراین، این ظرفیت های اضافه شده در شرایط انفجاری غیرعادی استفاده می شود و اثرات کوتاه مدت و بلند مدت حذف ستون را از بین می برد.

بار انفجاری، خرابی پیشرونده، سازه فولادی، سازه بلند، سقف مرکب، روش اجزاء محدود.