محسن بیات - دانشجو ی دکتری روانشناسی، دانشکده علو م تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
فاطمه خزائی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
نگین تاران - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکد علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان، زنجان، ایران
رویا جلالی دهنو - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه غیرانتفاعی آیندگان تنکابن، مازندران، ایران
محمدرضا دیناروند - دانشجو ی کارشناسی ارشد روانشناسی بالنی ، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

پژوهش حاضر با هدف مقایسه برنامه ریزی در دانش آموزان با و بدون اختلال های یادگیری، انجام گرفت. طرح پژوهش توصیفی ازنوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دوره ابتدایی مبتلا به اختلال های یادگیری شهرگنبدکاووس در -سال تحصیلی ۹۵ - ۱۳۹۴ و دانش آموزان عادی همان شهر بودند. تعداد ۴۰ نفر از دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری باروش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و تعداد ۴۰ نفر نیز از بین دانش آموزان عادی به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای بهعنوان نمونه انتخاب شدند و دو گروه از نظر سن، جنس، پایه تحصیلی و هوش همتا شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه-های ارزیابی ناتوانایی های یادگیری عصب- روانشناختی کانرز ( ۲۰۰۴) و آزمون عصب- روانشناختی کولیج ( ۲۰۰۲ ) استفاده شد.جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد برنامه ریزی در دانش آموزان مبتلا به اختلال هاییادگیری از دانش آموزان بدون اختلال یادگیری کمتر بود است (۰۰۱ / ۰ = p). بر اساس نتایج، پیشنهاد میشود که جهت بهبودتوانایی برنامه ریزی، در دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری، به راهبردهای روانشناختی توجه شود و نیازمند توجه هر چهبیشتر دست اندرکاران تعلیم و تربیت است.

اختلال های یادگیری، برنامه ریزی، دانش اموزان، مقایسه